donderdag 23 januari 2025
037.
Het koord
Die dag waarop ik langzaam heen en weer werd gekaatst
tussen de lichtblauwe muren van deze kamer,
stuiterend van typemachine naar piano,
van boekenplank naar een enveloppe die op de vloer lag,
trof ik mezelf in de K-sectie van het woordenboek,
waar mijn oog viel op het woord koord.
Geen koekje geknabbeld door een Franse romanschrijver
kon iemand plotseling zo het verleden in sturen –
een verleden waarin ik op een bankje in het kamp zat
bij een diep meer in Adirondack
en leerde hoe ik dunne plastic strips kon vlechten
tot een koord, een cadeau voor mijn moeder.
Ik had nog nooit iemand een koord zien gebruiken
of dragen, als dat het was wat je ermee deed,
maar het weerhield mij er niet van om
streng over streng te kruisen en telkens weer
totdat ik een roodwit geblokt koord had gemaakt
voor mijn moeder.
Zij schonk mij leven en melk van haar borsten
en ik gaf haar een koord.
Zij verzorgde mij in menige ziekenkamer,
tilde theelepels met medicijn naar mijn lippen,
legde koude washandjes op mijn voorhoofd
en liet mij vervolgens naar buiten in de frisse lucht
en leerde mij lopen en zwemmen
en ik, op mijn beurt, bedacht voor haar een koord.
Hier zijn duizenden maaltijden, zei ze,
en hier is kleding en een goede opleiding.
En hier is jouw koord, antwoordde ik,
dat ik heb gemaakt met een beetje hulp van een mentor.
Hier is een ademend lichaam en een kloppend hart,
sterke benen, botten en tanden
en twee heldere ogen om de wereld te lezen, fluisterde ze
en hier, zei ik, is het koord dat ik op kamp maakte.
En hier, wil ik haar nu zeggen,
is een kleiner geschenk – niet de archaïsche waarheid
waarmee je nooit je moeder kunt terugbetalen,
maar de meewarige erkenning dat, toen zij
het tweekleurige koord uit mijn handen nam,
ik zo zeker was als een jongen kan zijn
dat dit nutteloze, waardeloze ding dat ik uit verveling weefde
voldoende zou zijn om quitte te staan.
2024
Drie vertalingen van Introduction to Poetry: Introductie in de poëzie van Harrie Jonkman, Kennismaking met de poëzie van Kees van Kooten en Introductie tot poëzie van Ron Rijghard. Twee vertalingen van The Lanyard: Het koord van Harrie Jonkman en Het draagkoord van Ron Rijghard…
Twee vertalingen van Harrie Jonkman, twee vertalingen van Ron Rijggard. Laatstgenoemde vertaalde ook Advice to Writers (in Advies voor schrijvers), maar dat deed ook Kees van Kooten en als ik voor zijn vertaling kies, sluit ik deze Collins’ Corner af met elk twee bijdragen van drie vertalers.
038.
Wenken voor schrijvers
Ook al kost het je je hele nacht
sop de muren en schrob de vloer
van je werkkamer voordat je een letter op papier zet.
Reinig de ruimte alsof de paus op komst is.
Smetteloosheid is de moeder der inspiratie.
Hoe schoner het is, des te sprankelender
zul je schrijven, dus aarzel niet het open veld te kiezen
om de stenen te poetsen, vooral aan de onderkant
of in het donkere woud
de bovenste takken te boenen en de nesten vol eieren.
En als je daarna weer naar huis gaat
en de sponzen en borstels terugstopt onder de gootsteen
zul je bij dageraad aan maagdelijk
werkaltaar aanschouwen,
een vlekkeloos vlak midden in een vlekkeloze wereld.
Kies uit het kleine, stralend blauwe vaasje
een geel potlood, het scherpste van het boeketje
en vul nu vellen vol kleine zinnetjes
als lange rijen toegewijde mieren
die jou vanuit het woud gevolgd zijn.
