dinsdag 17 december 2024
Aan de Amsterdamse grachten
[Kijk en luister hier]
Aan de Amsterdamse grachten
Heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
Amsterdam vult mijn gedachten
Als de mooiste stad in ons land
Al die Amsterdamse mensen
Al die lichtjes 's avonds laat op het plein
Niemand kan zich beter wensen
Dan een Amsterdammer te zijn
Er staat een huis aan de gracht in oud Amsterdam
Waar ik als jochie van acht bij grootmoeder kwam
Nu zit een vreemde meneer in 't kamertje voor
En ook die heerlijke zolder werd tot kantoor
Alleen de bomen, de bomen, hoog boven het verkeer
En over het water gaat er een bootje net als weleer
Aan de Amsterdamse grachten…
1949
Gisteren Amsterdam huilt, vandaag Aan de Amsterdamse grachten.
Uit de toelichting in Het Parool:
Dat het lied de top-10 zou halen, is geen verrassing. Wanneer het Prinsengrachtconcert jaarlijks traditioneel wordt afgesloten met het weemoedige lied over de dingen die voorbijgaan, pinkt menigeen een traantje weg. Alles klopt dan ook aan het nummer: de speelse melodie, de melancholieke accordeon, het onvervalste sentiment: ‘’Niemand kan zich beter wensen | dan een Amsterdammer te zijn.’
Voor zover bekend was Johnny Kraaijkamp de eerste die Aan de Amsterdamse grachten in het openbaar zong, tijdens een optreden in 1959. Zanger-acteur Hans Boskamp bracht het nummer een jaar later op plaat uit in een duet met zijn vrouw Nan. Daarna volgden tientallen uitvoeringen door artiesten als onder anderen Tante Leen, Louis Neefs, Huub van der Lubbe, André van Duin en Karin Bloemen. Maar het was cabaretier Wim Sonneveld die van het lied in 1962 een evergreen maakte.
Het lied is in 1949 geschreven door geneeskundestudent Pieter Goemans (1925-2000). De inspiratie daarvoor kreeg hij op de brug over de Prinsengracht | Leidsegracht, die sinds 2007 zijn naam draagt: Pieter Goemansbrug. Pianist Dick Schallies, lid van het Metropole Orkest, heeft het arrangement gecomponeerd.
Nog steeds staat de versie van de (niet in Amsterdam geboren) Wim Sonneveld recht overeind. Saillant is wel dat hij één couplet uit de oorspronkelijke tekst wegliet:
’k Heb veel gereisd en al vroeg de wereld gezien
En nimmer kreeg ik genoeg van ’t reizen nadien
Maar ergens bleef er een sterk verlangen in mij
Naar Hollands Kust en de stad aan Amstel en IJ.
Waar oude bomen tronen hoog boven ’t verkeer
En over ‘t water gaat er een bootje net als weleer
Toen toenmalig burgemeester Eberhard van der Laan in 2017 getroffen werd door longkanker en hij zijn werk moest neerleggen, betuigden honderden Amsterdammers hun steun met een staande ovatie voor de ambtswoning en klonk het lied voor de verandering over de Herengracht.
