zaterdag 14 december 2024
Raad
Naar het gelijknamige gedicht van Annie M.G. Schmidt
Verlaat die beautyqueen, mijn zoon,
die domweg elke vent verblindt
en enkel maar zichzelf bemint,
constant wil shinen op tv
met naveldiep decolleté.
Want wat jou aan haar bindt, mijn zoon,
is slechts van tijdelijke aard
omdat haar lijf gewoon verjaart.
Straks eist ze fillers, implantaten
en moet je al je veren laten!
Neem toch een wijzer iemand, zoon,
een die haar rimpels accepteert
en die jou om jezelf waardeert,
je graag verwent met allerlei:
ach, lieve zoon, kom weer bij mij.
2022
Tot slot van dit drieluik nóg enkele gedichten uit Puntig licht.
Lockdown
De slijterijen bleven aldoor open,
musea, bookshops moesten lang op slot,
ook zoo’s, theaters, biebs. Hoe stapelzot!
Er was voor mij geen touw aan vast te knopen.
Pas later deden sekswerkers weer zaken,
dát had, dacht ik, met pikorde te maken.
Haar collega in het lichte dichten, Frank van Pamelen, schrijft in het voorwoord: Haar vindingheid is rijk, haar spitsheid is vondig. […] Je ziet de bladzijden bloeien van de sonnetvarianten, ollekebollekes, kwatrijnen en nog veel meer, al dan niet geïrrigeerd met […] kunst […] en grafische geintjes. Ook van dat laatste een voorbeeld (uit vele).
Naar De vrouw in de golven (1868) van
Gustave Courbet (1819-1877)
Ommekeer
Erg ongezond om stil te zitten dichten!
Zo vaak wijst men op het belang van sport
dat ik de schrijverij heb opgeschort
en mij geheel op topsport ben gaan richten.
Nu span ik me flink in sportief te leven
voor de tv, haast 24/7.
Tot slot, om nogmaals te laten zien dat (aldus Van Pamelen) haar light verse meestal wortel schiet in een extra laag, de volgende grink: een versvorm, bedacht door Drs. P, met zowel groeirijm (aal – raal – traal – straal) als slinkrijm (strede – trede – rede – ede). En dan, in dit geval, ook nog eens met dezelfde medeklinkerkeuze na zowel aal als ede: r - tr - str - tr - r.
Dorade
Ineens verscheen een landstreek, ideaal
en vredig, of er nimmer was gestreden.
Zacht klonk een prachtig Bachkoraal
toen ik een trap opliep met witte treden.
De sfeer was wonderlijk en theatraal.
Ik vroeg me af: ben ik hier met een reden?
Ik voelde warmte van een zonnestraal,
werd daardoor wakker. Op mijn bank in Ede.
