Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 48 - 647. Kommil Foo: Niets nog wat... [3/3]

vrijdag 06 december 2024

Beluister hier:
- live-optreden;
- studio-cd.


Vanochtend werd ik wakker 
met de regen op het raam
en een klein, kort momentje dacht ik: 
ze heeft haar regenjas toch aan?
Ze zal toch niet vertrokken zijn 
zomaar in een trui?
Ze zal hopelijk toch zo slim geweest zijn
om te schuilen voor die bui?

Telkens weer, mokerslag, plots het besef
hard en koud als glas
en telkens weer kapotgaan want
diep vanbinnen weten dat
niets wordt ooit nog wat het was

Ik zie haar in de wolken
in de bloemen op het plein
in elke man of vrouw die
klein en breekbaar durft te zijn
Ik hoor haar in het ritselen van de bladeren
van de wilgen langs de wei
en als er zomaar plots een vogel fluit
dan denk ik: dat is zij!

 Telkens weer, mokerslag, plots het besef
hard en koud als glas
en telkens weer kapotgaan want
diep vanbinnen weten dat
niets wordt ooit nog wat het was

          M’n regenjas, m’n laarzen
          langs de Schelde loopt een pad
          er staat een bankje bij het water
          en daar zie je de torens van de stad…

2024


De laatste vier regels lijken een vreemde eend in de bijt, maar…dat is wat er voorafgaat aan deze periode: De nieuwe liefde laat zich inmiddels uitbundig vieren wanneer zich aan het gebroken hart pas aarzelend de eerste woorden en akkoorden opdringen…. Immers, niets wordt ooit nog wat het was, maar teruggeworpen op zichzelf (hier gesymboliseerd door het weidse platteland) ontstaat er ruimte voor een nieuw begin (te zoeken in het bruisende leven rond de torens van de stad)…

Archief 2024