Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 48 - 646. Kommil Foo: Als alleen... [2/3]

donderdag 05 december 2024

Als alleen een moeder

Kijk en luister hier:
- studio-cd;
- tv-optreden.


Met lood in m’n schoenen
loop ik over straat
en al van honderd meter afstand
zie ik dat ze voor het venster staat
Een kus, een blik, een lach
als ze me rustig binnenlaat
En ze zegt gewoon: ‘Dag zoon’
en ze vraagt niet hoe het gaat

Ze zet koffie in de keuken
terwijl ik naar woorden zoek
Hoe moet ik haar in godsnaam vertellen 
over het vallen van het doek
Van de liefde die voorbij is
van de handdoek en de ring

van geluk dat onherroepelijk voor altijd
naar de haaien ging

          En je zwijgt
          zoals alleen een moeder zwijgen kan
          En je weet
          wat alleen een moeder weet
          dat zelfs een grote sterke man 
          of een grote sterke vrouw
          soms nog kind moet kunnen zijn
          en dat dat alleen maar kan… bij jou

Soms als het zonlicht 
bleker wordt en zacht
en de avond maakt zich op
voor de stilte van de nacht
dan ben ik plots weer in dat huis
met die tafel en stoel
En jij…

          Je zwijgt
          zoals alleen een moeder zwijgen kan
          En je weet
          wat alleen een moeder weet
          dat zelfs een grote sterke man 
          of een grote sterke vrouw
          soms nog kind moet kunnen zijn
          en dat dat alleen maar kan… bij jou

2024


Vlak voor de eerste Corona-lockdown, voorjaar 2020 krijgt Chris, de moeder van Raf en Mich Walschaerts, het slechte nieuws: ze heeft kanker en moet naar het ziekenhuis voor operaties. Vier maanden ligt ze daar, waarvan de eerste maanden tussen hoop en vrees. Af en toe fietsen Mich en/of Raf met Jef, hun vader, naar het ziekenhuis om vanuit de tuin hun liefde door haar kamerraam te gebaren. In die periode valt het de zonen, zelf inmiddels vijftigers, pas echt goed op hoe essentieel de aanwezigheid van hun moeder inmiddels is in het dagelijks leven van hun vader. Hij kan niet voor zichzelf zorgen, is verward, vergeet veel… Het is geen verrassing als de diagnose volgt: hij lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Dat verandert alles: Laat mij de handen zijn die je vangen als je valt…

De aanzetten voor nieuwe liedjes en de nieuwe theatervoorstelling, die in 2023 gaat spelen, laten zich oprapen, zoals de pijn dus om de kwetsbaarheid van die zorgbehoevende ouders. Als een van de zonen op bezoek komt en over het grindpad loopt, weet hun moeder wie van hen tweeën het is, valt hun in. Dat gegeven zal het uitgangspunt van het programma zijn en Grind de titel. In de dagelijkse realiteit heeft het gevoelsleven die laatste jaren meer onverhoedse rake klappen uitgedeeld, zoals ontgoocheling in de liefde, welk verdriet dan nog de tijd nodig heeft om tot materiaal uit te groeien. De nieuwe liefde laat zich inmiddels uitbundig vieren wanneer zich aan het gebroken hart pas aarzelend de eerste woorden en akkoorden opdringen...

Archief 2024