dinsdag 19 november 2024
Je zit tegenover me
Met opgestoken haar
Je hebt het daarnet gezegd
Alleen wat je voelt is waar
We hebben de reis gemaakt
Het was meer een jungletocht
Steeds dieper de twijfel in
Bij elke nieuwe bocht
Zijn alsmaar doorgegaan
Kleineerden het gevaar
Verzonnen hoop en licht
Angst hield ons bij elkaar
Maar de tijd is god en beul
De krabber van vernis
Eens moet je onder ogen zien
Hoe het werkelijk is
Je zit tegenover me
Met vastberaden blik
Een lasso om mijn nek
Soms is het of ik stik
Je stript mijn zelfbeeld kaal
Haalt botten uit de mist
Het laatste noodsignaal
Van een bekroonde egoïst
Of hoort dit bij de strijd
Bij onze zwakke soort
De twijfel en onzekerheid
Die ons vermoordt
Is het nou eenmaal zo
Dat je als sukkelaar
Alleen maar bloeien kunt
Ten koste van elkaar
Je zit tegenover me
Voor even uitgepraat
De ruïnes roken nog
Van wat niet overgaat
Ik weet het al zo lang
Geen voornemen houdt stand
De vreugde van mijn lot
Is razen op de rand
Er komt geen einde aan
De wegen van het bloed
De harde levenswet
Is dat het verder moet
Ik maak me kwaad en sterk
Verliezen doe ik toch
Stug sta ik overeind
Een muur van zelfbedrog
2024
Vier laatste liederen is de titel van een nieuwe cd van Alex Roeka. Het zijn dan ook de vier laatste liederen die hij (met zijn vaste muzikant Reyer Zwart) opnam. Maar alle vier gaan over de liefdesband die breekt. Vier laatste liederen betekent dus ook dat het de vier liederen zijn die de laatste stuiptrekking van de geliefden symboliseren. Eens moet je onder ogen zien hoe het werkelijk is.
Wat er was tussen hen is niet doodgebloed, maar kapotgevochten. We zijn te ver gegaan… Toch is er nog hoop, want ik zal niet gaan ineens […]. Ik blijf ik waarschijnlijk weer, net als de vorige keer.
Net als de vorige keer
Ik zal niet zomaar gaan
Midden in de nacht
Met de noorderzon
Als het donker is
Mijn koffer staat al klaar
Nog van de vorige keer
Maar ik zal niet gaan
Ineens
Ik zal je eerst nog wakker maken
Om te zeggen dat ik ga
Dan kussen we en huilen we
Tot ik mezelf tegensta
En blijf ik waarschijnlijk weer
Net als de vorige keer
Er is te veel gebeurd
We zijn te ver gegaan
Wie er dood moest gaan
Jij of ik
Flessen door de ramen
Kots over de vloer
Bloed aan de nagels
En wij gelukkig
Het valt niet mee om te vertrekken
Als je onzeker bent
Hoe vaak zijn we niet gek gevochten
Tegen de muur gerend
Om daarna weer door te knoeien, door
Net als de keer daarvoor
Ik zal niet zomaar gaan
Midden in de nacht
Met de noorderzon
Als het donker is
Mijn koffer staat al klaar
Nog van de vorige keer
Maar ik zal niet gaan
Ineens
Ik zal je eerst nog wakker maken
Om te zeggen dat ik ga
Dan kussen we en huilen we
Tot ik mezelf tegensta
En blijf ik waarschijnlijk weer
Net als de vorige keer
Wordt vervolgd.
