vrijdag 08 november 2024
Ik hoop dat je geluk vindt in je nieuwe huis.
Ik hoor dat je al aardig gesetteld bent. Het
verhaal gaat dat de hond van je buren op mij
lijkt. Dat hij huilt als hij alleen gelaten wordt.
Vrolijk wordt als hij jou ziet. Kwispelend op
je afkomt. Je gezicht likt en als jij zit zegt, zit.
Dat hij zich verstopt als er bezoek komt.
In het park niet met andere honden speelt.
Ik heb de slaapkamer wat anders ingericht.
Het bed tegen de wand bij het raam gezet. En
heb een nieuwe bank gekocht. Als je het goed
vindt kom ik binnenkort een keertje langs.
2024
Ik kwam zijn naam tegen in de bloemlezing Stip op de horizon, waarvoor hij Hoedendragerslied schreef. Diezelfde week zag ik dat er een bundel van hem is verschenen, getiteld Een mooi verhaal. Zijn debuut? Nee, het is al zijn achtste. Toch een dichter die ik niet kende – althans, dat dacht ik, want in 2018 nam ik al twee gedichten van hem op: Albert Speer. Aanvullingen & verbeteringen en Mutatie. Die zijn afkomstig uit Het waaide er, zijn zesde. Toen schreef ik: Jan Glas (1958), beeldend kunstenaar, dichter (drie bundels in het Gronings en, deze meegeteld, drie in het Nederlands), vertaler, columnist en zanger (van twee jazzformaties). Nuchtere, zeg gerust zakelijke poëzie, waarvan de humor wél, maar de ontroering zelden binnenkomt.
Na het lezen van Een mooi verhaal vervang ik zakelijk door gezocht en de aanprijzing humor schrap ik. Ter illustratie het volgende gedicht, waarvan de titel iets belooft wat het vervolg niet biedt.
De titel geeft het gedicht niet weg
Dit is het gedicht. Onderwerp: poes.
Handeling: poes blaast vrouw omver in de keuken.
Vrouw valt met hoofd tegen over.
Bij toeval gefilmd dor jongste dochter.
Tot nu toe meer dan zeven miljoen keer bekeken
en bijna achthonderdduizend likes.
Poes is trending en poes weet van niks.
En het ontbreekt poes aan niks.
Vorige week nog ontwormd.
Drie jaar geleden gecastreerd uit het asiel gehaald.
Een poes met een rugzakje.
Die gaan we een mooi leven geven.
Poes ligt het liefst de hele dag in de gootsteen.
Dat kan nu eenmaal niet altijd.
Nuchtere poëzie dus, zelden de anekdotiek overstijgend en ook te weinig doeltreffend. Toch zijn de keuzes van vandaag en morgen, het poezengedicht daargelaten, aangename uitzonderingen op de teleurstelling.
Mevrouw
Omdat u vanochtend al om
zes uur klaarwakker was, zachtjes
opstond en terwijl het buiten
langzaam licht werd, muisstil in
de stilte van de woonkamer zat.
Omdat u vanmiddag een vaas
met een gemengd boeket
midden op de tafel hebt gezet.
De vaas daarna iets verzet hebt.
En nog eens verzet.
Omdat uw man zich vanavond
voor uw ogen uitkleedt
terwijl u op een matras ligt
dat hard is omdat
de wereld hard is.
Omdat u vannacht in het
pikdonker een paar keer
wakker wordt omdat u denkt
dat u iets hoort en uw man
slaapt rustig door.
