maandag 30 september 2024
Liever niks
Als ik een doek van Chagall zie,
zie ik terstond een juffrouw met knotjeshaar
die zegt jongens en meisjes dit is dus
wat de schilder als het ware droomt met zijn geestesoog
zoals het uit die viool die speelt opstijgt
en werkelijkheid wordt: de innerlijke
belevingswereld zoals de kunstenaar die ervaart
want dat paard dat vliegt niet echt door de lucht
dat begrijpen jullie wel.
Maar als ik ook iets zeggen mag,
of dat paard echt door de lucht vliegt of niet:
liever helemaal geen kunst dan Marc Chagall.
1973
Vervolg van gisteren.
Erik van Muiswinkel leidde de middag en vertelde dat er de dag na Pieters dood een groot boeket bloemen bij de voordeur stond. Netflix wenste de familie sterkte met het verlies van de acteur die een rol zou gaan spelen in een van hun series. Nimmer erkenning gevoeld en net nu die zou komen… En Erik las bovenstaand gedicht van Gerard Reve. Met de stem van Reve natuurlijk, want je bent stemmenimitator of je bent het niet. Dat was aan het begin van de middag. Of veel van de aanwezigen – onder wie ook Niesje Apeldoorn (geliefde Jeroen van Merwijk), Tom de Ket (andere helft Van Houts & De Ket) en Jochen Otten (ook door Pieter gecoacht) – die nuance opmerkten, betwijfel ik. Iedereen was nog in verwarring over het feit dat we hier nu met z’n allen voor het afscheid van Pieter zaten…
Violiste Esther Apituley speelde Fauré voordat we Pieter nog zagen wandelen, op weg naar een voorstelling met George van Houts, die hem onopgemerkt filmde met zijn telefoon. Dat was slechts vier dagen voor zijn dood geweest…
