zondag 15 september 2024
[Luister hier]
Ik kijk een uurtje naar de klok
De wijzers gaan ontzettend vlug
Ze gaan jaren achteruit
Dus jij bent opeens terug
En alle fouten die we maakten
Nee, die maken we niet meer
Ik droom dat veel te vaak, Suzanne
Elke nacht droom ik het weer
En voor de kanker van Marianne
Vindt men op tijd een medicijn
En jaap bedenkt zich dan
Laat zich niet vallen voor die trein
Ik denk het fel en bang en luid
De klok moet terug, moet achteruit
Ik kijk een uurtje naar de klok
De wijzers gaan ontzettend vlug
Ze gaan jaren achteruit
En iedereen komt terug
Opeens staat daar m'n ome Frits
Die heel dreigend naar me zwijgt
Omdat hij, zoals je weet
Nog duizend gulden van me krijgt
Of je ziet opeens die vriend
Nogal verbeten voor je staan
Omdat jij het met zijn vrouw
Een keer of twintig hebt gedaan
Dan denk je fel en bang en luid
De klok moet terug dus weer vooruit
Het is maar goed dat dat niet kan
De wijzers snellen voort en voort
Alles gaat maar door en door
De tijd die wordt door niets gestoord
Wij restaureren vaak een pand
Behouden soms een oude brug
Maar Marianne, Jaap en Frits
Die komen nooit meer bij me terug
De huizen aan de Prinsengracht
Ze staan er vele eeuwen lang
Maar wij verdwijnen stuk voor stuk
De tijd die heeft ons in de tang
Maar weet je wat ik dan heel graag wil
De klok niet heen of terug, maar stil
Zodat het prachtige moment
Die nacht in bed, die schaterlach
Dat gevoel dat nooit echt went
Dat dat wat langer blijven mag
Het heerlijke dronkenmansdiner
Of het applaus straks aan het eind
Of die vakantie met z'n twee
Dat die niet zomaar verdwijnt
Maar even blijft, heel even blijft
Verdomme, u begrijpt me wel
Ik sta er niet te lang bij stil
Daarvoor gaat alles veel te snel
Maar daar ben ik hier niet voor
We moeten door, we moeten door
1991
In Je leven spelen:
Tien liedjes zijn er dus al, maar door het repeteren en inspelen van Verlopen en Verlaten, de zo succesvolle tournee die volgt, de vele interviews en bijkomstigheden – het vergt zoveel tijd en energie dat het augustus 1984 bij een paar opnamen blijft. Pas in oktober 1985, als Youp inmiddels is begonnen aan de reprise van zijn voorstelling, krijgen ze een vervolg. Wederom met Bart Ruiter en met, naast Ton Scherpenzeel, ook bekende studiomuzikanten als Jan Hollestelle (bas) en Lex Bolderdijk (gitaar). De elpee verschijnt voorjaar 1986 – niet als Dronken in de stad, maar als Niet verbaasd – en eigenlijk weet Youp dan al dat het niet goed genoeg is. Hij is slechts tevreden over een paar nummers, niet toevallig de nieuwere en niet toevallig die door Ton Scherpenzeel op muziek zijn gezet. Youp: ‘Bij de grammofoonplaat Niet verbaasd heb ik me weer laten inpakken door een producer die met veel bijgeluiden het wezenlijke heeft weggehaald. Nou ja, daar leer ik van. Ik hoop straks een verstilde plaat met liedjes op te nemen, zo eentje die je draait als je de kamer gaat opruimen.’ Het is het einde van de samenwerking met Bart Ruiter. Deze langspeelplaat is de enige die nooit is heruitgegeven als cd en geldt inmiddels als collectors item. […]
Ton Scherpenzeel heeft Youp daarna geholpen te vertrouwen op zijn mogelijkheden als vertolker in plaats van te twijfelen aan zijn beperkingen als zanger. In 1992 gaan ze opnieuw de studio in, met Ton nu niet alleen als studiomuzikant, maar tevens als producent en arrangeur. Het uitgangspunt: een overwegend akoestische cd. Met medewerking van onder anderen bandoneonist Carel Kraayenhof en gitarist Harry Sacksioni nemen ze twaalf van de veertien nummers opnieuw op. Geslapen met de bruid en Niet verbaasd zijn kopieën van die eerdere cd; het overige repertoire is door Scherpenzeel opnieuw bewerkt: van Praten via advocaten uit Romantiek met mayonaise (1977-1979) tot Dronken door de stad uit Man vermist (1982-1984) en van Niemand weet hoe laat het is uit Oudejaarsconference ’89 tot De klok uit Alles of nooit (1991-1992).
Het album verschijnt in oktober 1992; Niemand weet hoe laat het is. Youp van 't Hek. De liedjes is de titel. Met het resultaat is Youp nu wél zeer gelukkig.
