Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 35 - 475. Hubert Janssen: Dat wij verschillen... [1/6]

zondag 01 september 2024

Dat wij verschillen van elkaar

[
Luister hier]


Dat wij verschillen van elkaar
Zit enkel in die dertig jaar
Die afstand zal ons blijven scheiden
Je zegt je vindt dat geen bezwaar
Maar kijk eens naar mijn grijzend haar
Dat kan toch nergens meer toe leiden

Je zegt ik ben de eerste man
Van wie je werkelijk houden kan
Dat staat op je gezicht te lezen
Ik weet wel wat je in me ziet
Maar lieve kind vergis je niet
Je vader wil ik echt niet wezen

Want heus dat lijkt toch nergens naar
Een kind van nauwelijks achttien jaar

Je bent zo lief je bent zo lief maar onervaren
We passen echt niet bij elkaar

Dat wij verschillen van elkaar
Zit enkel in die dertig jaar
Die afstand zal ons blijven scheiden
Maar het gevoel dat ik ervaar
Dat zich verraad in mijn gebaar
Laat je toch daardoor niet misleiden

Je weet heel goed dat ik je mag
En dat al van de eerste dag
Ik zou je heus wel willen zeggen
Dat ik ontzettend van je hou
En ook wel met je trouwen wou
Ik weet niet hoe ik 't uit moet leggen

Want heus dat lijkt toch nergens naar
Een kind van nauwelijks achttien jaar

Je bent zo lief je bent zo lief maar onervaren
We passen echt niet bij elkaar

Er zal vast wel een ander zijn
Met minder hart en minder brein
Wiens jeugd ik heus wel zal benijden
Dat wij verschillen van elkaar
Zit enkel in die dertig jaar
Die afstand zal ons blijven scheiden

1971


Vertaling van Il suffirait de presque rien, geschreven door Jean-Max Rivière (tekst) en Gerard-Robert Bourgeois (muziek), en in 1968 op de plaat gezet door Serge Reggiani. Hubert Janssen vertaalde het lied als Jean Senn – grappig pseudoniem, want natuurlijk gekozen op grond van de Franse uitspraak van zijn achternaam: Zjan-sèn. Janssens vriend Wim Sonneveld zong het in 1971 in zijn theatershow met Corrie van Gorp en Willem Nijholt.


Theater aan de Noordkade: Wim Sonneveld



Wim Sonneveld staat centraal in de eerste hommage aan het Nederlandse theaterlied van theaterseizoen 2024-2025. Avonden in Theater aan de Noordkade in Veghel in samenwerking met de plaatselijke bibliotheek. Zeven edities vonden al plaats. Die waren gewijd aan Bram Vermeulen (2021-2022), Brigitte Kaandorp, Maarten van Roozendaal en Annie M.G. Schmidt (2022-2023) en Adèle Bloemendaal, Robert Long en Willem Wilmink (2023-2024). Later in het seizoen staan Jenny Arean (7 februari) en Herman van Veen (2 mei) centraal. 

De komende dagen aandacht voor het repertoire van Wim Sonneveld, een van de grootste namen van het Nederlandse cabaret. Zijn werk kwam in deze rubriek al enkele keren vaker aan bod, namelijk met de liederen Het hondje van Dirkie, Huwelijksreis , Op losse schroeven en Water bij de wijn. Ik maak een keuze uit de liederen die Friso Wiegersma voor hem schreef.


Wordt vervolgd.

Archief 2024