zondag 25 augustus 2024
De thee, de thee klotst voort in eindeloze deining,
De thee, waar energie zich in weerspiegeld ziet;
De thee heeft look and feel in wezen en verschijning,
Hij maakt mijn lever schoon en suiker hoef ik niet.
Hij wist inwendig af in eeuwige verreining,
En veegt de darmen schoon en weet waarheen hij vliedt,
Hij plast zichzelf weer uit in leigele belijning
En sist een eeuwig-blij en eeuwig-heilzaam lied.
O, thee was ik als jij in al je lijfsbewustheid
Dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkkig zijn;
Dan was mijn snoeplust weg, geen wens en geen belustheid
Mijn pens als in mijn jeugd, een wenselijke lijn.
Dan wás mijn heil de thee, en was mijn zelfgerustheid
Zo groot dat ik dan onderwijl genoot van rode wijn.
2024
De vierde gedichtenparodie in een NRC-zomerserie van vijf afleveringen. Na bewerkingen van De Dapperstraat en De tuinman en de dood volgde Herinnering aan Holland.
Op 7 en 21 augustus stonden, in de laatste twee afleveringen, beroemde gedichten van Willem Kloos centraal. Op 7 augustus De Zee, de Zee... (1894). Omdat het origineel nog niet in deze rubriek te vinden was, volgt dat hieronder.
De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining…
De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend Schoon en kent zich-zelve niet.
Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zich-zelven uit in duizenderlei lijning
En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.
O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,
Dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;
Dan had ik eerst geen lust naar menschlijke belustheid
Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn;
Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid,
Zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nóg grooter zijn.
1894
