Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 33 - 449. Anoniem: Die ik bemin

zondag 18 augustus 2024

[Beluister hier Cobi Schreijer, 1998.]


Die ik bemin en wilt mij niet,
die spreek ik al zo zelden, ja zelden.
Eilaas, wat leed is mij geschied,
'k en derf mijn lief niet melden.

De vogelkens in het groene woud
gaan onbedwongen vrijen, ja vrijen.
Daar is geen dwang van vrienden oud
die hare lust benijen.

Wat deed die eer, die leide eer
al vrouwen lust ontbreken, ontbreken,
dat zij niet vrij naar haar begeer
Van liefde mogen spreken

Dit doet mijn hart en mijn gemoed
met droevige ogen klagen, ja klagen.
Misschien mijn lijden waar geboet
dorst ik mijn lief gewagen.

Die ik bemin en wilt mij niet.

1998


[Vrije vertaling:
Degene die ik bemin, wil mij niet. Ik spreek hem dan ook zelden, waardoor ik hem ook niet kan vertellen over mijn verdriet. Vogels, in het groene bos, vrijen er onbevangen op los. Die voelen niet de druk van wie hun dit genot misgunt. Hoe treurig is het dat eergevoel ons alle plezier ontzegt, dat vrouwen niet naar believen over liefde kunnen spreken. Dit maakt me droef en het raakt mij diep. Wat zou het anders zijn, mocht ik er wél met hem over praten.  Maar ja, degene die ik bemin, wil mij dus niet. FV]


Vervolg van gisteren.


Boudewijn de Groot in het boekje bij de cd-uitgave Oogst:
Die ik bemin is een 16de-eeuws lied waar ik samen met jongste zoon Jim een moderner jasje omheen heb gedrapeerd. […] De tekst komt in diverse varianten en met verschillende titels voor. Ik heb het simpel gehouden. […] Het lijkt me fascinerend een heel album met dit soort oude liederen op deze manier te maken. Wie weet komt het er nog van.

Wat merkwaardig dat Boudewijn de Groot niet meldt dat hij dit lied kent van Coby Schreijer, die het in 1998 opnam voor haar cd Klein ritueel, die hij produceerde. Nota bene een heel album met dit soort oude liederen. Bij haar uitvoering van Die ik bemin is Boudewijn de Groot zelf een van de twee gitaristen en voor zijn eigen vertolking is dezelfde traditionele melodie zijn uitgangspunt.  
Cobi Schreijer (1922-2005 ) was het warm kloppende hart van troubadours- en folkclub De Waag in Haarlem, waar Pete Seeger en Paul Simon optraden en waar Boudewijn de Groot zijn eerste muzikale schreden zette. 





Zijn cd-box noemt Boudewijn de Groot Oogst en niet alleen omdat het verzamelde repertoire de oogst is van een dichter-zanger die, nu hij zijn tachtigste verjaardag viert, zestig jaar heeft opgetreden, maar ook omdat hij in 1964 zijn debuut maakte in de televisietalentenjacht Nieuwe oogst. Dat herinnert hij zich dus wel...


Wordt vervolgd.

Archief 2024