donderdag 11 juli 2024
Kasteel van schepjes en zand
[Beluister hier.]
[De tweede editie van de theatervoorstelling Mooi Lied was Mooi Lied Vlaanderen en daarop zingt Elke Vierveijzer Kasteel van schelpjes en zand. Van de eerste Mooi Lied gaf ik in 2014 een cd-registratie uit. Van de tweede niet, maar er is in 2015 wel een studio-opname gemaakt. Wie belangstelling heeft, wil ik Kasteel van schelpjes en zand wel sturen. Mail daarvoor naar: info@frankverhallen.nl.]
Er was een klein jongentje aan het spelen op het strand;
het bouwde een kasteel met schelpjes en zand.
En ik die passeerde, ik bleef daar staan
en ik liet heel stil dat kindje begaan.
Daar groeide het kasteel, het schoot recht omhoog,
met torens, een poort en een wijde boog
en overal vijvers en parken in het rond;
fonteinen en bronnetjes spoten uit de grond.
En ridders die reden te paard door het bos
en waar ze passeerden, sprongen bloemen uit het mos.
Prinsessen en freules in zijde en kant
zongen en zwaaiden naar mij met hun hand.
Wel honderden mensen zaten in het kasteel;
van rijstpap en taart kreeg ieder zijn deel.
Er was zelf een minnestreel die liedjes zong,
terwijl de koning danste en sprong.
Ik sprong op om te dansen, maar er was niemand meer…
Hoe is dat nu mogelijk, zo in één keer?
En nog daar in de verte liep over het strand
een heel klein jongetje met een schepje in zijn hand.
1971
Willem Vermandere stopt met optreden. Per direct en de reeds geplande concerten voor deze zomer en voor theaterseizoen 2024-2025 zijn geschrapt. Het persbericht: Vermandere laat weten dat de druk van het optreden en het steeds onderweg zijn hem wat zwaar werden. De stress om een anderhalf uur durend concert te dragen bracht verwarring met zich mee. Het laatste concert op 23 juni in het Kursaal van Oostende (BE) was een mooie, maar ongeplande afsluiter. Na 54 jaar op de planken en op 84-jarige leeftijd dankt hij iedereen voor de steun gedurende de voorbije decennia.
Zelf plaatste hij dit afscheidsbericht:
De verwarring slaat toe
tussen mijn rijmen, muziekskes
en vertellementen.
Dag schoon volk, stel het wel.
Speel en zing maar verder
en ik… blijf lopen langs de strate…
Zowel het persbericht als de West-Vlaamse dichter-zanger zelf spreken van verwarring die toeslaat. Dat zijn geheugen hem in de steek laat, is al langer duidelijk. Tijdens het zingen van zijn liederen en vertellen van zijn verhalen haperde hij steeds vaker. Toch was dat vooral aandoenlijk, ook al omdat hij er zich met zijn muzikanten altijd weer uit wist te redden. Maar zijn gehoor is al veel langer verslechterd, waardoor hij valser en valser ging zingen en spelen (op zijn gitaar en klarinet). Dat deed zijn optreden geen goed. Voeg daarbij het strammere lijf: het lange reizen in de auto en het langdurig staan in het theater bezorgden hem steeds meer rugklachten… Kortom: Willem is 84 jaar en het is goed dat hij er nu mee stopt. En nu die druk wegvalt, is er meer tijd om thuis in zijn stille Steenkerkse stulp door te gaan met liedjes componeren en om te blijven musiceren met zijn vaste kompanen Freddy Desmet (op klarinet, sax en dwarsfluit al sinds 1980) en Pol Depoorter (gitaar en mandoline vanaf 1983). En de graficus en beeldhouwer die Vermandere ook nog is – of die hij bovenal is – krijgt meer tijd om nieuw werk te creëren.
Ik schrijf het hierboven onderkoeld op, maar zo voelt het niet...
Wordt vervolgd.
Willem Vermandere (rechts) en zijn gezelschap (links Pol Depoorter en midden Anne Beirens) tijdens een onvergetelijke maaltijd bij mij thuis.
