maandag 01 juli 2024
[Voor je gaat lezen: het gedicht is geschreven bij een landschapskunstwerk waarbij felle horizontale en verticale lichtlijnen te zien zijn. Dat zijn in onderstaand gedicht de (verticale) ‘streep voor ons’ en de (horizontale) streep die doet vrezen ‘dat de hemel op ons hoofd valt’. Voor meer informatie: zie onder het gedicht. FV]
Brief aan de begrenzende
De horizon is door anderen besloten, onder wie wijzelf.
Moesten we maar niet in een stad komen wonen,
of beter: deze niet verlaten.
Als we fietsen door grasland ligt de einder open, maar
daar krijgen we vrees van dat de hemel op ons hoofd valt.
Hoe harder we trappen, hoe sneller die streep voor ons
uit vlucht. De wereld is een kamerfiets in het net niet niets,
het puzzelt in onze systeemkast. Overigens: horizon is mooier
dan einder, welbespraakter, het glas zit als vanzelf halfvol
met zon erin. Als de einder een beginner was lag het weer
anders. De software raakt een fractie in de war, geconfronteerd
met wolken, vogels, half stoffelijke trucs met rook en licht
die ons een grote goochelaar daarboven doen vermoeden,
al zien we dat niet graag – we nemen liever waar wat bestaat,
stellen vast: wij zijn het zelf, verhaallijnen tussen hemel
en aarde, een brede grijns zonder kat en klaar.
2024
Een van de Watou-gedichten is van Ingmar Heytze (1970), dichter die ik bij elke publicatie van zijn hand meer ga waarderen als een van onze meest vooraanstaande dichters.
De jonge Nederlandse beeldend kunstenaar Werner de Valk (1988) vroeg zich af hoe de horizon van Watou zou klinken. Uit Poëziekrant 2024-4: Als antwoord op deze vraag ontwikkelde hij een scanner die een auditieve vertaling maakt van de horizon. Met dit project geeft De Valk de horizon de rol van componist die de lijnen van de horizon omzet in klank. De Valks werk is een onderzoek naar raakvlakken tussen land en lucht, tussen beeld en geluid.
Werner de Valk noemde zijn werk Songs of the horizon; Ingmar Heytze schreef het bijbehorende gedicht. Dat gaf hij als motto een citaat mee uit A Room with a View van E.M. Forster: My father says that there is only one perfect view – the view of the sky straight over our heads, and that all these views on earth are but bungled copies of it.
