Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 25 - 336. Edward van de Vendel: Gedicht...

dinsdag 25 juni 2024

Gedicht zonder oplossing

Goudvis Zonnecel en
dwergkonijntje Waterkrachtcentrale
horen op de mensenradio
sombere verhalen.

Het gaat over het klimaat,
het weer. Het gaat over de regen.
En dat het steeds maar warmer wordt.
En de winters vallen tegen.

Er zit plastic in de zeeën
en de neushoorns gaan dood. 
En er ligt een wasmachine 
weggesmeten in de sloot.

Waterkrachtcentrale 
fronst naar goudvis in zijn kom.
En ze schreeuwen allebei:
‘O, wat zijn de mensen stom!’

Ze proberen te bedenken
wat ze voor straf eens kunnen doen.
Zonnecel laat vieze boertjes,
Dwergkonijn knaagt aan een schoen.

Maar ja, dan komt hun lieve baasje
en dat knuffelt met Konijn.
En voor Goudvis heeft ze vlokken
en het leven is zo fijn.

Baasje heeft de zachtste stem,
baasje heeft het grootste hart.
Dus de mensen hebben schuld,
maar meer als groep – en niet apart.

Hoe kun je alle mensen straffen,
maar tegelijk die ene niet?
Konijn en Goudvis denken na.
Geen van tweeën die het ziet.

Het probleem is onoplosbaar,
en toch – de radio praat door.
Konijn en Vis gaan keihard zingen.
Een ik-weet-het-ook-niet-koor.
 
2023


Vervolg van gisteren en slot.

Archief 2024