Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 25 - 334-335. Edward van de Vendel: Wat moet... [3/4]

maandag 24 juni 2024

Wat moet je met woede als je die zelf niet voelt

Wat moet je met woede als je die zelf niet voelt?
Als om je heen iedereen maar niet afgekoeld raakt
en zich kwaaier en kwaaier en kwaaier maakt
om iets wat jou niet verhit omdat je denkt:
je weet nooit helemáál hoe het zit,
er is altijd een kans dat je iets niet hebt gezien.
Jij bent de gans die liever misschien
eerst nog een rondje wil grazen
voordat ze wild om zich heen gaat blazen.

Maar wat moet je dan met de woede van de rest van de troep?
Dit: een groep is zelf ook altijd een dier – 
een dier met veel te veel spieren.
En daar moet iemand de kalmte van zijn,
het sussen, de rust. Dat wat het lichaam
naar zich laat luisteren, door zachtjes te fluisteren:
‘Boos zijn is niet de bedoeling,
vriendelijkheid geeft verkoeling.’
Uiteindelijk brengt liefde de massa bij zinnen.
Dát kun jij tegen drift beginnen.

Dus
vinden ze jou ook soms
vreemd of apart?
Dan ben jij
waarschijnlijk
van de wereld het hart. 

2023


Onder hen zijn veel meer vaste bewoners dan de zes Betuwse ezeltjes van het gedicht van vandaag, schreef ik gisteren, zoals het wijze mamavarken, de katten Hannes & Hassan die vrienden en vijanden tegelijk zijn, de goudvis en het dwergkonijn en alle, alle rondscharrelende schildpadden.

Die constructie met wat moet je | wat je moet kenden we dus al uit het werk van Edward van de Vendel (lees hier). In Gelukkig en blij voegt hij daar deze twee gedichten aan toe. 

Wat moet je met woede die jij als enige voelt

Wat moet je met woede die jij als enige voelt?
Als er iets is gebeurd waar niemand om woelt,
alleen jij bent gaan rillen vanbinnen?
Je weet het echt zeker: als we zó gaan beginnen,
als we dit gaan bedekken,
dan krijgen de uren lelijke vlekken
en dan raken de dagen besmet.
Maar ja, jij bent het hertje waarop niet wordt gelet.

Wat moet je dan met de rust van de rest van de troep?
Dit: een groep is zelf ook altijd een dier – 
een dier met vaste manieren.
met vaste ideeën en een vast geweten.
Maar alles wat eet heeft baat bij bewegen,
en bewegen begint bij gewiebel.
Daarom: wees eigenwijs. Wees de kriebel.
Vragen stellen ververst het fatsoen.
Dát kun jij tegen niksdoen doen.

Dus
vinden ze van jou ook
dat je zwijgen moet?
Dan ben jij
waarschijnlijk
van de wereld het bloed. 

Wordt vervolgd.

Archief 2024