Week 24 - 329. Eva Gerlach: Snaveltjes' Magnum...

Snaveltjes’ Magnum Opus

Stel er is a) licht, ook genaamd
zuivering des daags, en b) duister,
wanhoop bij nacht. Stel a) (weerkaatsen van straling)
verblindt de ogen en b) (verborgenheid, zwart)
blijft onbenoembaar, aan- en afwezig ineen,
onuitsprekelijk zichtbaar, onwaarneembaar gezegd:

          ‘Als ik je aanraak ’s nachts, weet je dan wie ik ben?’

Zie deze kolfjes, breekbaar glanzende keeltjes,
snaveltjes gulzig vooruit naar het gif dat ze voedt,
zich vullen met zweet, diarree, blauw vel, kots, wijde pupillen:
wie kent niet de weg van blindelings, wet van routine?
a noch b kan ons redden wanneer we ons snijden aan Niets – 

          ‘Smaragden tafel, de kracht ervan is volkomen’

Sla je me van je af, scherven voegen zich samen,
alle fasen doorlopen: rek je je uit,
hongerig zoals altijd erna, komt het goud los:

          ‘Beginnen we weer? Hier met je bloed, pelikaan!’

2024





De foto is ook gebruikt voor de voorkant van de bundel. Titel van het beeld: snaveltjes. En over zulke snaveltjes gaat het in het gedicht bij die foto: kolfjes, breekbaar glanzende keeltjes, | snaveltjes gulzig vooruit naar het gif dat ze voedt… Of beter gezegd: over de gro(o)t(st)e daden, het Magnum Opus, van dit meetinstrument dat zich vult, zoals met zweet, diarree, blauw vel, kots – Hier met je bloed, pelikaan!