dinsdag 11 juni 2024
Naar The last supper van John Cleese
Goedenavond, Heilige Vader, u heeft mij ontboden.
Goedenavond, Michelangelo. Ik moet het eens hebben over dat Laatste Avondmaal van jou.
Ik ben er niet over te spreken.
Ach jee, ik heb er uren aan geschilderd. Vindt u de puddingen niet mooi? Ja, ze zijn misschien een tikkie te fleurig... O nee, ik zie het al: u bent niet gelukkig met die kangoeroe.
Kangoeroe? Ik heb helemaal geen kangoeroe gezien!
Ja daar, achter Andreas. Maakt u zich maar niet ongerust. Ik schilder hem wel over.
Ik kan er altijd nog een apostel van maken.
Dat is nou juist het probleem: de apostelen!
Wat is daar mee? Zien ze er te Joods uit? Ik heb Judas het meest Joods gemaakt, hebt u dat…
Het gaat erom dat je er achtentwintig geschilderd hebt!
Ach, het is dat u het zegt. Iemand anders had het niet opgemerkt. Is dat te veel?
Ja, natuurlijk is dat te veel!
Kijk, in zekere zin: natuurlijk. Maar ik wilde de indruk geven van een geweldige bijeenkomst; niet een of ander lullig dinertje... Een fantastisch afscheidsfeest, een knaller van een uitsmijter voor de
Heer.
Er waren slechts twáálf apostelen op het Laatste Avondmaal!
Maar er kunnen er toch wel een paar aangewipt zijn
Er wáren geen andere! Twáálf! En niet meer!
Nou, misschien hadden ze wat vrienden uitgenodigd…
Er waren twáálf apostels op het Laatste Avondmaal, dat staat duidelijk in de Bijbel!
Geen vrienden?
Nee, geen vrienden!
Obers?
Nee, geen obers!
Weet u: en toch vind ik ze mooi; ze vullen het doek, die twee daar onder tafel en die daar in de linkerbovenhoek… Ik wil er wel drie of vier weglaten…
Er waren twáálf apostelen!
Ik weet het: we noemen het Het op een na Laatste Avondmaal!
Wat?
Ja, als er een Laatste Avondmaal was, dan was er ook een Een na Laatste Avondmaal en de Bijbel zegt niks over het Een na Laatste Avondmaal, dus daar kunnen best twaalf apostelen…
Luister, ‘Kelansjelo’! Het Laatste Avondmaal is een belangrijke gebeurtenis geweest in
het leven van de Heer en het Een na Laatste niet, ook al hadden ze er een goochelaar en
een steelband. En ik heb het Laatste Avondmaal bij je besteld en ik wil het Laatste Avondmaal,
met twáálf apostelen en één Christus!
Eén?
Ja, één! En vertel me nu eens hoe je het in je stomme kop hebt kunnen halen
om dríe Christussen te schilderen!
Omdat het werkt!
Het werkt niet!
Om de sodemieter wel. Het ziet er schitterend uit, ouwe: die dikke Christus,
die de twee magere op zijn schouders in evenwicht houdt.
Er was maar één verlosser!
Dat weet ik ook wel, maar waar blijft mijn artistieke vrijheid?
Ik zal jou eens precies vertellen wat je wilt, ouwe. Jij wilt een ordinaire fotograaf,
maar je hebt toevallig wel te maken met een creatieve artiest met fantasie.
Een artiest, die misschien nog wel eens ooit een plafonnetje voor je zal witten.
Je bent een smerige fascist.
Ik ben geen smerige fascist. Ik ben een smerige Paus!
En ik heb het met één Christus al moeilijk genoeg!
1978
Ruim aandacht in deze rubriek voor George Groot, die onlangs overleed. (Zie hier en de daaropvolgende dagen.) Bij het maken van een keuze uit zijn werk kwam ik, in een uitgave met teksten van Cabaret Don Quishocking, ook Het Laatste Avondmaal tegen.
Het Laatste Avondmaal is een bewerking, door groepslid Jacques Klöters, van The last supper van John Cleese. Ik besluit ook deze Don Quishocking-tekst hier op te nemen met het advies bij het lezen ervan vooral deze opname te beluisteren: zie hier. Dit als voorbeeld van hoe een grappige tekst op papier tijdens het repeteren met weglatingen en toevoegingen kan uitgroeien tot een schitterende dialoog. Vooral het einde is onherstelbaar verbeterd [*].
[*]
Titel van een bundel waarin Gerrit Komrij beroemde gedichten uit de Nederlandse poëzie parodieert.
