zondag 09 juni 2024
Ook al wacht ik
allang niet meer op een wonder
en al kan ik de telefoon
horen rinkelen zonder
maar aan je te denken, toch
blijven geheimzinnige barricaden
opdoemen uit het niets zodra
mijn geest tracht door te dringen
tot de nachtzijde van je bestaan
ten teken dat ik nog altijd
niet geleerd heb je te zien
als een uit het oog
verloren kennis.
1966
Haar poëzie, met als voornaamste inspiratiebron de liefde en, toen die geen toevlucht meer bood, de ervaring die in de oorlogsjaren haar verdere leven en haar poëzie gebrandmerkt had.
Als ik je aan zie komen
met de bedaarde waakzaamheid
van een dier op weg
naar zijn drinkplaats
probeer ik je te laten zijn
wat je jarenlang bent geweest:
een vreemde die ik nauwelijks
kende. Maar zodra
je op de drempel staat
ben je heer en meester van
de situatie en van mij
die je optilt als een kleuter
en als vrouw in je armen houdt.
1966
Na haar huwelijk (1948-1959) met Gerard Reve heeft Hanny Michaelis relaties met onder anderen dichter Louis Lehmann, beeldhouwer André Volten en wethouder Han Lammers. Maar haar grote liefde is zakenman Meik de Swaan, spil in het Amsterdamse culturele leven.
Geen betere plek om het getier
van een oproerig geheugen te smoren
dan de keuken waar het licht
neutraal naar binnen valt en ieder
ding zich door een jarenlange
dagelijkse sleur hanteren laat
zonder oud zeer te wekken
zolang ik me maar niet herinner
hoe jij hier na de eerste nacht
gestaan hebt als een tussen
potten en pannen verdwaalde boom
die zijn kruin naar me overboog
en zijn takken om me heen sloeg
of hij me nooit meer los zou laten.
1969
Op 14 maart 1957 komt De Swaan om bij een vliegtuigongeluk. Michaelis, tegen Nop Maas in Vastgenageld aan de rand van het niets:
Meik de Swaan, de vader van Bram, is een minnaar van mij geweest. Ik heb veel gehouden van die man. Hij was mijn grote liefde. Maar het was natuurlijk weer slecht gekozen: een getrouwde man. Hij was wel dol op me. Zijn vliegtuigongeluk in 1957 is na de deporatie van mijn ouders het allerergste wat me is overkomen.
Met de jaren
moet er veel worden weggegooid.
De gedachte bijvoorbeeld
dat geluk mild is en duurzaam
iets als een zuidelijk klimaat
in plaats van een blikseminslag
die levenslang gekoesterde
littekens achterlaat.
1966
