vrijdag 26 april 2024
Je kunt je verzetten door...
Je kunt je verzetten door
je pas te vertragen
gebergten op je rug te tillen
waarvan je het eind niet kunt zien
soms verzet de zon zich door niet los te breken van de maan
bladzijden die tussen trillende vingers blijven hangen
verzetten zich ook
bij Burger King wacht je op iemand van wie je hoopt dat hij blijft
omdat het daarbinnen de koelste plek op aarde is
maar ook de treurigste, zodat je elkaar sneller vastpakt
2024
Kira Wuck (1978) is half Fins, half Indonesisch en groeide op in Amsterdam, meldt de achterflap van Finse meisjes, haar debuut uit 2012. Ze voelt zich thuis bij het absurdisme en de melancholie uit de noordelijke landen, schrijft haar uitgever.
Ik heb kritiek op Koeienogen, haar derde bundel (lees hier), maar haar poëzie heeft inderdaad iets absurdistisch en melancholisch. De verteller probeert afscheid te nemen van haar ex-geliefde, lazen we al in het openingsgedicht. Dat gaat niet vanzelf; ze moet zich verzetten. Zoals door nieuwe contacten te leggen. Ze spreekt daarvoor af op plaatsen waar het kil is, zowel letterlijk (koel) als figuurlijk (treurig), maar het heeft een doel: bij Burger King pak je elkaar sneller vast. Woordkeus voor een glimlach; situatieschets voor een pijnprik. Dat geldt ook voor de slotzin van het volgende gedicht.
Sciencefiction
‘Ik mag dan wel bijna helemaal doof zijn, seniel ben ik niet’, zei mij ex nadat hij achter mijn kortstondige liefdesaffaire was gekomen. Toen ik hem jaren later weer tegenkwam, besloten we om naar de avondwinkel te gaan. Op de radio hoorden we iets over de Twin Towers, maar het friet omscheppen stopte niet.
De enige tafel die mijn ex bezat, gebruikte hij als uitstalruimte voor glas. Hij was bezaaid met beugelflessen. Ik zei dat het misschien een leuk idee was om daar bloemen in te steken. Een vliegtuig doorboorde een van de andere Twin Towers. Ik dacht na over het moment waarop je ophoudt hoop te houden. Springen is hetzelfde als uitstellen.
Vechtende honden
ze vervormen als wolken
in een kalme lucht
Terwijl de wereld uiteenviel, aten we onze handgesneden patat. Mijn ex vertelde dat hij eindelijk zijn boek had geschreven, een sciencefictionroman. Ik had ook een rol gekregen, als liefje van een geheim agent, maar kwam er niet goed van af.
