Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 10 - 114-115. Daan Doesborgh [5/5]: Onbe...

maandag 11 maart 2024

Onbestemd sonnet

Je weet niet of je ziek bent, of dit straks
een belachelijk gedicht is of een eerste
blik op een nieuwe toekomst, in de gangen
van ziekenhuizen, krakend licht en wit.

Of dat je doorgaat alsof er nooit iets
is gebeurd, je niet bibberend het pand
van de dokter verliet, je lichaam niet
een week lang wel of niet verkankerd

was, alsof je niet gevoeld hebt hoe het
allemaal verdwijnen kan, midden in de 
nacht wakker werd om een gedicht, niet

dit, te schrijven, uit het niks, zoals je
uit het niks een dag gezond was
en de volgende niet.

2024


Vervolg van gisteren. 

Twee sonnetten, zij het het tweede 'uit balans', net als de dichter zelf. 


Bioscoop

De dood stond aan de achterdeur,
dacht ik, ik zag het niet goed, had
mijn bril niet op ik leefde een
dag tussen hoop en vrees.
Een tweede, een derde, een week.

Als ik me afvraag wie van mijn
vrienden als eerste zal gaan
denk ik nooit: ik, en doe ik het toch
dan speel ik een film af waarin

ik nog leef. De kans kan ik snappen
maar niet voelen. Zoals je iets wel
kan zeggen maar niet bedoelen.

Nu draait er een nieuwere film.
Bijna dezelfde. Veel ander einde.

 

Archief 2024