vrijdag 09 februari 2024
Beluister hier.
De jaren zestig en de dingen die je deed
en die je laten ging omdat ze niet meer hoorden,
de zwarte kousen net zoals de witte boorden,
want de liefde en de vrijheid ging in spijkerpak gekleed,
in de tijd dat Gerard Reve nog z'n ezeltje bereed
en dat Johnson Vietnamezen liet vermoorden
en er waren zoveel mooie nieuwe woorden:
mescaline, meditatie,
happening en demonstratie,
rode bloemen van de natie
waren wij…
De jaren zestig, de idealen kwamen vrij.
De jaren zestig en de dromen die je had
en door die dromen werden steeds meer mensen wakker,
een goede vriend werd nu een kameraad, een makker,
die precies als jij uit overtuiging op de tramrails zat
en met wie je achteraf je zelfgebakken hasjcake at,
want de nieuwe mens was ook een warme bakker
en Den Uyl was hoogstens nog een volksverlakker.
Want het ging niet om de centen,
Koosje Koster deelde krenten
en je haatte de regenten
als de pest…
De jaren zestig, van poëzie en van protest.
De jaren zestig en de toekomst die je zag
en die je hoorde in de stem van nieuwe leiders,
met Roel van Duijn en Rudi Dutschke als bevrijders
van consumptie en conventie en confessioneel gezag.
Toen je leerde te begrijpen waar het allemaal aan lag
in roes van allerlei pupilverwijders
met de makkelijke kijk van motorrijders.
En Bob Dylan die verwoordde
wat met je gevoelens spoorde,
bij je lange haren hoorde
en je huid…
De jaren zestig, een nieuwe lente van geluid.
De jaren zestig en wat kwam er van terecht?
Misschien niet veel als je het kritisch gaat beschouwen,
want mensen kunnen niet zolang van elkaar houwen
en een aantal wil niet beter of gewoon alleen maar slecht.
Steeds meer medestrijders staakten met de jaren het gevecht,
gingen aan de dope of carrières bouwen
en de meesten gingen toch tenslotte trouwen.
En zo eindigde het wonder
en soms lijd je daar nog onder,
maar het was en blijft bijzonder
wonderschoon…
De jaren zestig, maar hoe vertel ik het mijn zoon?
1985
Voor toelichting: lees hier.
