woensdag 31 januari 2024
Als ik doodga staan er stukjes in de krant
Van mensen die me nauwelijks hebben gekend
Hij was schrijver werd geboren en ging dood
En verder was er niet veel met hem aan de hand
Nu zeg ik hier voor jou dit allerlaatst bericht
Ik ben je eerste en je laatste stukjesschrijver
Ik maak nog even melding van je bestaan
Het is maar een gedicht je hebt er niks meer aan
Jij maakt geen kans op leven en ik denk aan de dood
Zo zijn we bij elkaar twee mannen alleen gescheiden
door wat planken en de stilte in een kleine dodenzaal
Wat laatste woorden nog ik zet ze rustig bij elkaar
Dat kan ik voor je doen dat doe ik nu hier zijn ze
Hij was een man hij werd geboren en ging dood
2023
Vervolg van gisteren.
Jammer dat Kees ’t Hart geen aantekeningen heeft opgenomen in zijn nieuwe bundel. Zo zou de afdeling Voor de doden, waarvan dit de proloog is, aan nóg meer kracht hebben gewonnen als de lezer wist dat de daaropvolgende vier gedichten zijn geschreven voor de Eenzame Uitvaart, afdeling Den Haag. Zoals onderstaand gedicht, waarover de website van de Eenzame Uitvaart in 2012 schrijft:
Op 30 juli is de heer S. door de politie in zijn huis in de wijk Mariahoeve van Den Haag gevonden. Waarschijnlijk heeft hij daar vanaf 1 juli gelegen. De buren hadden volgens de politie verder niets gemerkt. Er is weinig over hem bekend. Hij kwam in 1980 vanuit Iran naar Nederland en trouwde daar met een Nederlandse vrouw, van wie hij in 1986 scheidde. Over haar is verder niets bekend. Ook andere familie is niet getraceerd. Meneer S. was lid van de Socialistische Partij. Het werd mij sterk afgeraden de woning te bezoeken, hij was sterk verwaarloosd en de penetrante geur was niet te harden. Ik heb verschillende keren geprobeerd contact met de buren te krijgen, heb bij hen aangebeld, maar niemand was thuis. Ik heb wat door de wijk rondgefietst, wat verder ook niet erg helpt, bovendien regende het keihard…
Het gedicht van toen – getiteld: Gedicht voor de heer D.S. (Iran, 30-3-1950 – Den Haag, 30-07-2012) – is het nu titelloze tweede gedicht van Voor de doden.
Uw naam stond bij de brievenbus
Om uw bestaan aan mij te openbaren
Meer was er niet van u gebleven
Toen u een maand te laat gevonden werd
De buren gaven ook niet thuis
Het uitzicht was door regen weggespoeld
Op het grasveld hokten drie kinderen
Samen onder een veel te kleine paraplu
Weer keek ik naar uw naam
Inscriptie van een dagelijks bestaan
Zelfs geen foto was van u gevonden
De kinderen waren weggegaan
Ik stel me stemmen voor uw stem
Uw vader en uw moeder een stad
Een straat een gezicht een ochtendlicht
Heel even bent u daar in dit gedicht
Wordt vervolgd.
