woensdag 06 december 2023
Ik woon in een landhuis
waardoor je kan dwalen
vertel je verhalen
bij elk schilderij
je bent hier beschermd
tegen wolven en duister
er is hier een lamp
volg zijn heldere vlam
kom mee – in dit huis
is een bibliotheek
met een eiken fauteuil
bij het knappende vuur
en kijk: in dat boek
op de onderste plank
dit gedicht
alsof ik al wist dat je kwam
1989
Had je me tien jaar geleden gevraagd wie de beste tien dichters van Nederland zijn, zou Ingmar Heytze (1970) echt niet op mijn favorietenlijstje voorkomen. Maar de afgelopen jaren is mijn waardering voor zijn werk meer en meer gegroeid. Nu is Voor jou altijd alles verschenen, zijn Verzameld werk van de voorbije vijfentwintig jaar: van zijn eerste bundel, De allesvrezer (1997), tot zijn laatste, Met wat geluk (2022), aangevuld met een rubriek met verspreide gedichten. Uit die laatste rubriek kies ik de komende dagen gedichten, zoals mijn keuze van vandaag.
Ingmar Heytze is een van mijn lievelingsdichters, zo begint Ellen Deckwitz haar inleiding in deze bloemlezing. Dat geldt inmiddels ook voor mij.
Voor jou altijd alles – bijna zeshonderd pagina’s gedichten – is zo’n bundel die je een jaar lang naast je leesstoel moet leggen om er elke dag iets uit te lezen. Ik ben begonnen: van achter naar voor, maar de volgorde maakt niets uit. Heytze is een 'constante' dichter'; hij is weliswaar in de loop der jaren gerijpt door steeds minder woorden nodig te hoeven hebben om méér te zeggen, maar de keuze van vandaag is al bijzonder. En die is toch al van ver vóór zijn debuut, want met Welkom opent Alleen mijn kat applaudiseert, een (inmiddels bibliofiele) uitgave uit 1989.
