vrijdag 17 maart 2023
Hoe wordt het leven na zo’n Poetin?
In Kyiv en Hermanivka?
Dan haal ik alles maar eens goed in!
En of ik dan naar Frankrijk ga!
Dan rijden we door heel Europa,
dan vieren we de vrijheid weer,
dan doen we de Provence een keer,
dan ben ik niet die zeuropa,
die altijd over oorlog praat,
die nooit eens mee naar Disney gaat,
die altijd op zijn strepen staat,
die nooit iemand uitspreken laat,
dan ga ik ook met Jens op stap,
dan lach ik weer om elke grap!
2023
Vervolg van gisteren.
De oorlog gaat grotendeels voorbij aan het dorp. Soms horen Van der Ent en zijn vrouw het afweergeschut. De brokstukken van een neergeschoten aanvalsdrone liggen in een bos verderop. Zijn vrouw zag de drone vliegen. ‘Dat is het hier wel zo’n beetje.’
Als het moet, kunnen ze schuilen in de zogeheten boekenbunker, de werkkamer Van der Ent onder in het huis, waar het naar sigaren ruikt, hij zijn sonnetten schrijft en vertaalt. In de boekenkast staan Willem Elsschot en Anton Tsjechov naast elkaar. Aan de muur hangt een gedicht van Jules Deelder.
Hij heeft nooit gedacht om te vluchten. Angst kent hij niet. Terwijl die vroege ochtend van 24 februari de eerste bommen vielen, ging Van der Ent terug zijn bed in. ‘Ik was niet bang. Ik kan er toch niks aan doen. Die bommen waren voor het vliegveld 25 kilometer verderop. Waarvoor hebben de Russen Hermanivka nodig? Het is hier niet gevaarlijk. Dit ligt niet op de aanvalsroute en is strategisch niet interessant.’
‘Ik zou het laf vinden om naar Nederland te gaan”, vervolgt hij. „Ik omschrijf mezelf als een halve Oekraïner. Je laat je land niet in de steek. Er is geen enkele aanleiding om weg te gaan. Tenzij de Russen hier voor de deur staan, dan is het een ander verhaal.’
Wordt vervolgd.
