Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een van 2016 tot 2025 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

LET OP: DEZE RUBRIEK IS IN HET VOORJAAR VAN 2025 BEËINDIGD; ALLE BIJDRAGEN VAN
2016, 2024 EN 2025 ZIJN INMIDDELS VERWIJDERD, EVENALS EEN DEEL VAN DIE VAN 2017 en 2023.
VOORJAAR 2025 VERDWIJNEN, STUKJE BIJ BEETJE, ALLE NU NOG BESCHIKBARE AFLEVERINGEN,
OOK VAN DE ANDERE JAARGANGEN.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 2018 en 2017.

Week 48 - 175. Brigitte Kaandorp: Station

zaterdag 03 december 2022

[Luister hier.]

Ik stond op het station, ik leek wel gek geworden 
Ik keek naar elke trein, ik keek op alle borden 
Ik wilde ergens heen 
Ver weg van de beklemming 
Maar op geen enkel bord vond ik mijn bestemming 

Toen stapte ik maar in, waarheen wou ik niet weten 
Ik hoopte ver genoeg om alles te vergeten 
De trein die reed maar door 
De avond was gevallen 
De mensen stapten uit, naar huis toe met z'n allen 

We reden door de nacht, de trein en ik, wij samen 
Ik zag het interieur weerspiegeld in de ramen 
Zo had het moeten gaan, zo had het moeten duren 
Een eindeloze reis door nachtelijke uren 

We bleven heel lang staan, 'k Had eerst niks in de gaten 
Toen kwam de conducteur 'Wilt u de trein verlaten' 

Ik stond op het station, ik keek op alle borden 
Er ging geen trein meer terug, ik leek wel gek geworden 
De wind woei door mijn jas
En alles was gesloten 
En niemand op de been, alleen maar idioten

1997


Voor toelichting: lees hier. 

Archief 2022