Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - 171. Boudewijn de Groot: Hoe meer ik...

dinsdag 08 november 2022

Hoe meer ik dichterbij kom

kijk, mama, kijk
hier sta ik, inmiddels oud en grijs
kijk, mama, kijk
waar je ook bent
in het eeuwige niets of
zoals je zelf altijd wilde geloven
misschien hier ergens boven
in het hemels Pararijs

het moest er eens van komen
die winter van verlangen
na een lange open zomer
en een herfst met oude bomen
nu de stille wereld die zich sluit
het moest er eens van komen
de sneeuw die alles toedekt
als een zachte witte mantel
over herinneringen en dromen
en het verre jeugdgeluid

kijk, mama, kijk
hier sta ik, inmiddels oud en grijs
kijk, mama, kijk
waar je ook bent
in het eeuwige niets of
zoals je zelf altijd wilde geloven
misschien hier ergens boven
in het hemels Pararijs

er was een jaar van samen
het waren barre tijden
van onmacht en van wanhoop
en het verbeten schamen
en een moederziel alleen verdriet
er was een jaar van samen [*]
dat honger moest verzachten
al was het maar voor even
totdat de engelen kwamen
en jij de gele hel verliet

kijk, mama, kijk
hier sta ik, inmiddels oud en grijs
kijk, mama, kijk
kijk, mama, kijk

hoe meer ik dichterbij kom
hoe meer ik aan je denk
misschien zal het gebeuren
ik weet het niet
en zul je blij verrast zijn als je ziet

en zul je blij verrast zijn als je ziet
dat ik naar je wenk

2022


[*] 
Boudewijn de Groot is geboren op 20 mei 1944 in een Japans interneringskamp in Batavia (voormalig Nederlands-Indië). Zijn moeder overleed een jaar later, juni 1945.


Boudewijn de Groot in het boek bij de cd Windveren:
Over mijn biologische moeder ben ik in de loop van de jaren steeds meer gaan schrijven Zoals ook in Hoe meer ik dichterbij kom, het laatste nummer van deze plaat. […]
Ik schreef voor het eerst over haar in 1975, op het album Waar ik woon en wie ik ben, met het nummer Moeder. In de jaren daarna heb ik het tijdens optredens veel gezongen. Op die manier werd bekend dat ik een verleden in Indonesië had. Een aantal jaren geleden werd ik gevraagd een voordracht te houden tijdens een Indiëherdenking in Den Haag, wat ik ook gedaan heb. Ik merkte dat het mijn band met haar versterkte. Ze werd op die manier steeds meer deel van mij. Ik ben daarom ook vaker over haar gaan schrijven. De mensen vragen wel eens: ‘Schrijf je op die manier het gemis aan haar van je af?’ Ik zeg dan altijd: dat ik haar juist naar mezelf toe schrijf. Hoe vaker ik over haar schrijf, hoe meer ze dichterbij komt…

Beluister het lied hier.

Archief 2022