Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - 169. Boudewijn de Groot: Aarde

zondag 06 november 2022

want de aarde is een beetje dom 
die kan alleen maar draaien 
ze heeft geen weet van achterklap 
en ritselen en graaien. 
want de aarde is vaak wat naïef 
de mens is onbehouwen 
maar zij blijft vol vertrouwen 
de aarde is te lief 

toch als het haar teveel wordt 
begint ze woest te koken 
en zal ze ons bestoken 
met cholera en pest 
met noodweer en met rampen 
met gif en zwaveldampen 
met bevingen en branden 
zal zij de mensheid kwellen 
en onze doden tellen 
is alles wat ons rest 

de aarde is de zachtheid zelf 
terwijl ze verder dommelt 
ze heeft geen weet van politiek 
en religieus gerommel 
de aarde is heel lief en zoet 
terwijl de mens zich mateloos uitleeft 
geen eerbied en respect heeft 
de aarde is te goed 

toch als het haar teveel wordt 
bestraft ze onze gekte 
met hagel en insecten 
wordt onze oogst verpest 
met meer dan zeven plagen 
zal zij de mens belagen 
want zonder mededogen 
zal zij haar oordeel vellen 
en onze doden tellen 
is alles wat ons rest 

maar als de eeuwen zijn vervlogen 
miljarden jaren voorbij gegaan 
dan zakt de laatste mens ter aarde 
als eenzaam monster zonder waarde 
en blijft de aarde tot in eeuwigheid bestaan 

want de aarde is een beetje dom 
weet niets van menselijk leven 
dus laat haar met rust 
laat haar gewoon 
wat door de ruimte zweven

2022


Verpletterd openingslied van Windveren, de nieuwe cd van Boudewijn de Groot.






Prachtig woordenspel in de verschillende strofen met de nevenschikkende voegwoorden want, toch en maar. Als je begint met want, laat je wat eraan voorafging bij de lezer-luisteraar liggen: de klimaatcatastrofe die wij ons, alsof we slaapwandelen, laten gebeuren. Ontluisterend. Dáár gaat het lied dan ook niet over; niet over de mens die naar de afgrond loopt, maar over de aarde die zich wel redt zonder ons – of nee, die ons inmiddels best kan missen. 

maar als de eeuwen zijn vervlogen 
miljarden jaren voorbij gegaan 
dan zakt de laatste mens ter aarde 
als eenzaam monster zonder waarde 
en blijft de aarde tot in eeuwigheid bestaan 

Kijk en luister hier.

Wordt vervolgd. 

Archief 2022