maandag 03 oktober 2022
Iedere afzonderlijke straatsteen
heeft beloofd ter ere van de vrede te bloeien,
de vogels hebben gezworen niet te slapen op de eerste dag van de vrede
(behalve de kwartels natuurlijk
die zoals altijd bang waren en vluchtten),
in de trams werd muziek gespeeld,
wij, volwassenen, zetten onze mutsen op
van oude koekoeksklokken,
kinderen kietelden de karyatiden.
Sommigen zeiden dat het tot de eerste morgen van de vrede
nog maar een paar minuten zou duren,
anderen berekenden zwijgend het tijdstip van het ochtendgloren
aan de hemel, die een feestdag zou worden.
En alleen een trouwjurk
heeft de hele nacht geleden
in een etalage die om de een of andere reden verlicht was.
2022
Een uit Trouw gescheurde pagina (d.d. 19 maart) ligt hier nog steeds op mijn bureau. Redacteur Cultuur & Media Ally Smid schreef, onder de titel We hebben onze angst achter ons gelaten, over de Oekraïense dichters Oleh Kotsarev en Marina Galina.
Ik citeer:
De oorlog is z’n vierde week ingegaan. Wat kun je als dichter in Oekraïne anders dan dichten over wat er om je heen gebeurt in het land waar je zo van houdt?
Dat is precies wat Oleh Kotsarev (40) en Marina Galina (63) doen en ze zorgen ervoor dat hun poëzie vertalers in het buitenland bereikt. Zo lazen beiden vorige week gedichten voor tijdens een Zoom-presentatie, georganiseerd door de Universiteit van Trier. De Nederlandse vertaler Richard Nowak, deels van Poolse afkomst, woonde de presentatie bij. Nowak: “Kotsarev en Galina – beiden beroemde, prijswinnende dichters – schreven hun gedichten Vrede en Rode torens een paar dagen voor het begin van de invasie, onder dreiging van militair ingrijpen. Wat op 24 februari dus werkelijkheid werd."
Vandaag het door Nowak uit het Oekraiëns vertaalde gedicht van Oleh Kotsarev, geboren in Charkov. Hij werkt(e) als dichter, schrijver en journalist in Boetsja, een buitenwijk van Kiev.
Morgen het gedicht Rode torens van dichter, literair criticus, schrijver en vertaler Marina Galina, geboren in de Russische stad Tver. Zij is (of was) woonachtig in de havenstad Odessa. Nowak vertaalde haar gedicht uit het Russisch.
