Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 36 - 118. Jaap Robben: Schemerleven

vrijdag 09 september 2022

Je bleef te kort
om te kunnen voelen
hoe warm wangen zijn.

Hoe verlangen soms
naar een glas water smaakt.

Wat er na winter komt.

Dat een afgeknipte tak
in een vaas blijft bloeien 
alsof hij zijn boom niet mist.

Enkel de zon
geen schaduw heeft.

Hoe koeien doen.

Dat het leven was
wat door jouw wimpers
schemerde.

En hoe traag daarna
elk uur weer
de grote wijzer 
tegen de kleine kruipt.

2009


Bijna dertien jaar geleden, in 2009, schrijft Jaap Robben dit gedicht ter nagedachtenis aan gestorven ongedoopte kinderen die geen begrafenis hebben gehad. De katholieke kerk staat, tot midden jaren zestig, immers niet toe hen te begraven in gewijde aarde op het kerkhof. Hun lijkjes verdwijnen in gaten achter de heg.

Jaap Robben is dan stadsdichter van Nijmegen en zijn gedicht-in-opdracht grift de gemeente in een houten bank op begraafplaats Rustoord aan de Kwakkenbergweg. Bij de officiële presentatie, waaraan regionale kranten en huis-aan-huisbladen veel aandacht besteden, zijn veel meer belangstellenden aanwezig dan verwacht. Vooral oudere vrouwen. In het informele samenzijn achteraf vertellen zij de dichter waarom zij hier zijn: om het Schemerleven eindelijk achter zich te kunnen laten, want ja, ook hun kind hebben zij nooit gezien, nooit vastgehouden.

Het thema houdt Jaap Robben een decennium lang bezig en dan begint hij aan de roman die deze week het daglicht ziet: 



 


Zie ook hier en hier en hier

Archief 2022