woensdag 31 augustus 2022
[Kijk en luister hier.]
Ik heb één vader
Maar eigenlijk zijn het er twee
De een helpt bij m’n huiswerk
Koopt cadeaus en neuriet blij
De ander schreeuwt en drinkt en slaat
M’n moeder en m’n broer
En soms ook mij
Zo vreemd, ik snap er zelf maar weinig van
Dat de handen die me knuffelen en pijn doen
Horen bij dezelfde man
Ik heb één vader
Maar eigenlijk zijn het er twee
En nooit, als ik naar huis ga,
Weet ik wie er op me wacht
De stomme lijkt nooit heel ver weg
Zelfs als de leuke vrolijk naar me lacht
Ik heb één vader
Maar eigenlijk zijn het er twee
Wie zou dat ooit begrijpen?
Hoe hij is, weet ik alleen
Laatst toen de kwade me weer sloeg
Zag ik heel kort
De lieve erdoorheen
Alsof iets in hem zeggen wou:
Ik wil dit niet
Ik hou van jou
En toen hij stil m’n kamer weer verliet
Moest ik huilen omdat ik de rotzak haatte
Maar de lieve vader niet
2012
Vervolg van gisteren.
Citaten uit de inleiding (van Jan Beuving):
Niek Barendsen, die Jurrian al kent van de Kleinkunstacademie: 'Elk nieuw talent is meteen duidelijk op zo’n school. De schrijver stond meteen op. Nog voor hij was afgestudeerd, schreef hij al voor Het Klokhuis. […] Het genre dat hij bedrijft, was nog courant toen hij begon. […] Bij Het Klokhuis wisten we: als we Jur voor een lied vragen, is het raak.’
Jan Beuving: Het is geen brood van de supermarkt dat hij bakt. Consequentie is wel dat zijn werk voor fijnproevers is. Er zullen mensen zijn voor wie de taal niet rechtstreeks genoeg is, voor wie de stilering te abstract is. Daar komt bij: samen met het hele regiment componisten met wie hij werkte […], heeft hij liederen geschreven die niet voor de spotify toptien zijn – een half oor is niet genoeg. Je moet volledige aandacht voor dat lied hebben voor het je kan veroveren, wat buiten een theaterzaal extra moeilijk is.
Ook Twee vaders is van buiten de theaterzaal, want voor de televisie geschreven. Het maakte deel uit van een Het Klokhuis-aflevering over mishandeling.
Wordt vervolgd.
