dinsdag 19 april 2022
Dat van mijn voeten tot de hoogste lucht
Ik om jou zucht
Terwijl je naast die ander staat –
Dat maakt me kwaad!
Zoals de stormwind, aangesneld uit zee,
Huivert door helm,
Constante beroering, zo
Vergaat het mij als ik je zie.
O –
Je lachen is als water dat zich over kiezels haast!
Perfide sirene!
Je zilveren keel zendt slechts serene aandacht uit
Naar je kornuit.
Woede van jaloezie –
Zoals de muizen buiten in de winter
Uit honger kranten eten op de plaats
Waar eens hun voedsel lag, zo ben ik ook
Verscheurd geraakt.
Confuus van nijpende leemte! Je infuus
Naar die intiemste spier, het hart,
Heeft het verward –
Heeft het op hol
Tot staan gebracht.
1981
Rob Schouten citeerde in zijn bijdrage over de mooiste literaire liefdeszin (lees hier) Elly de Waard, die geschreven zou hebben: Dat jij nu met die ander gaat, dat maakt me kwaad. Ik wist dat dat niet klopte, maar hoe was het dan wel? Ik zocht en vond bovenstaand gedicht, waar dus staat: Terwijl je naast die ander staat – Dat maakt me kwaad!
Het gedicht staat in Furie, haar derde bundel (uit 1981), met prachtige liefdeslyriek over onder meer de wanhoop om de onbereikbaarheid – letterlijk en figuurlijk – van de ander. Dat is in het eerste deel. Onderstaand gedicht komt uit het andere (dus tweede) deel, waar het onvermogen steeds meer plaats maakt voor aanvaarding en berusting:
Je mond vind ik het mooiste deel
Van je fysiek en als je lacht
Blinken je tanden geheimzinnig diep –
Rusteloze aantrekkingskracht!
Ivoren hart in het gewelfde zachte
Van je lippen.
0 zeg het, zeg iets liefs, laat er
Een woord, speciaal voor mij bedacht,
Die mond verlaten, dat vergoedt
Het missen van de kus die spreken
Overbodig maakt – waarzonder ik het
Stellen moet.
