Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 11 - 31. Monica Boschman: Ganzenveer

donderdag 17 maart 2022

Op mijn kussen vol echte veren – 
meer dan een kilo – droom ik veel. 

Laatst vloog ik met de ganzen mee.
Ik leerde ze schrijven, we begonnen
met de letter V. Hun boodschappen las ik
in de vlucht, door een luchtmicrofoon.

De aarde was al een kwart gedraaid
toen ik terugkwam. Toen landde ik precies
in mijn kamer en kroop onder het dekbed
waarop staat dat je slapend rijk wordt.

De volgende ochtend vond mijn moeder
een veer op de vloer. Ik wist van niks.

2022


De nieuwe DICHTER in de brievenbus. Nummer 23 alweer. 





Ik schreef al vaak in deze rubriek over deze grootste kwartaaluitgave in boekvorm (zoals hier). 
Ondertitel van de serie: gedichten voor kinderen van 6 tot 106. Maar nóóit hoeven de volwassenen op de knieën; altijd dwingen, in navolging van hoe onder anderen Willem Wilmink erover dacht, de dichters de lezers – ook de jongsten – de rug te rechten. 
Dat vereist ook bovenstaand gedicht, dat aan kinderen meer vragen stelt dan volwassenen kunnen beantwoorden. Ganzen schrijven leren? Een luchtmicrofoon? Een veer op de vloer? Werkelijk prachtig.  

Archief 2022