dinsdag 04 januari 2022
Ballade van de kinderzegen
God heeft me zeven kinderen gegeven.
Drie was al mooi geweest,
maar 't liep toch op tot zeven
en 't achtste heeft het daglicht nooit gezien.
Nou ja… Dat heeft zo moeten zijn,
misschien.
God… Zéven stuks! Je gaat er toch aan hechten.
Maar oh, het vreet je op:
voor heel die kudde vechten
om 't bloot bestaan en nooit ‘ns uitkomst zien.
Maar missen wil je 'r niet een,
misschien.
Zo'n zeven stuks... Wat hou je ervan over?
Nou, reken maar: niet veel,
want meestal is het pover.
Ze zijn al overladen. Bovendien
heeft moe al wat haar hart begeert,
misschien.
Die zeven van me hollen, draven, jachten…
Hoe kan hun moeder dan
hun aandacht nog verwachten?
Voor haar is er geen plaats in hun stramien.
En ze tot last zijn, wil ik niet,
misschien
't Is gek, maar ik ben toch het meest gaan houwen
van 't kind dat niet bestaat,
waar 'k nooit voor hoefde sjouwen.
Afijn... Fini... Ik hou het voor gezien.
De rest… dat regelt God dan wel,
misschien.
Daar vliegt m'n dierbaar kroost, tuk op carrière,
en moeder gaat zolang
wel in de frigidaire.
Je piekert: Is dàt nou wat ik verdien?
Ik was met een toch beter af,
misschien…
1970
Met de dood van Henny Orri verliest ons land zijn laatste Grande Dame van het toneel. Van de vele theater-, televisie- en filmproducties waarin zij zestig jaar achtereen schitterde, zijn de cabareteske me het meest bijgebleven. Nee, niet de musical Maskerade (1980), want voor die rol was zij te goed. Maar wel Tehuis (1970) van Jaap van de Merwe en Kleintje Kunst (1977) met Fons Jansen.
Uit Tehuis – een bejaardenspektakel, door Van de Merwe geschreven voor Toneelgroep Centrum – is bovenstaand lied afkomstig; het lied hieronder zong Orri (in 1974) voor een geluidsdrager met teksten van Martie Verdenius.
Henny Orri overleed vandaag op 96-jarige leeftijd.
Liefde
Ach, liefde is het schoonst op aard,
en daarom zo de moeite waard,
omdat men er al zijn belangen
bij wijze van kapstok aan op kan hangen.
“’k Deed vergif in zijn soep,”
bekent een vrouw aan de rechter,
“maar ‘k deed het uit liefde!!!
Dus er zijn zeker slechter,
want ik heb altijd zó veel
van mijn man gehouwen,
dat ik nou niet wou
dat-ie met een ander ging trouwen!”
Uit liefde, uit liefde,
van eind tot begin,
je staat ermee op,
je slaapt ermee in,
en als je iemand kwetste
of plaagde of griefde…
Zeg altijd: “Ik deed het uit liefde!”
De liefde heeft een brede rug
en zegt nooit één boos woord terug.
Wat is er daarom dan ook tegen
om je pad met een beetje liefde schoon te vegen?
Je bedroog soms je vrouw
zonder innerlijke strijd,
want je deed het uit liefde
(voor die ander dan altijd)!
En volg je die koers nu maar
fel en bezeten,
dan heb je geen kind meer
aan je geweten.
Want liefde, want liefde
is een toverwoord
dat ieder misleidt,
verlokt en bekoort.
En welk fenomeen ook de kosmos doorkliefde,
hij haalt het niet bij dat simpele woord: liefde.
Ja, liefde is het schoonst op aard,
alleen een beetje minder waard
omdat wij als dwazen, onnoz’len en gekken,
ze als vlag gebruiken die de lading moet dekken
Al die vaderlandsliefde
waarmee ze ons praaien,
is om de mensenliefde
de nek om te draaien.
En voor ’t verdere moois
dat ze ons nog vertellen
uit naam der liefde,
zou ‘k dit voor willen stellen:
haat en verraadt elkaar!
Maak elkaar af!
Van heel vroeg tot zeer laat,
van de wieg tot het graf!
Verdelg en verzwelg elkaar
als u iets griefde!
Alleen, doe het niet meer
uit liefde!
