dinsdag 28 december 2021
Dit liedje had ik liever niet geschreven
‘k Schrijf liever liedjes over voorspoed en geluk
En hoe geweldig het kan wezen om te leven
Niet over wat kapot is, verloren is en stuk
Voordat dit lied er was was alles bij het oude
Bij alles wat ik wist en wat ik was gewend
Bij het gewone en gekende en vertrouwde
Niet bij wat hevig was en fel en turbulent
Ach was dit liedje maar non-existent gebleven
Een lied wordt soms maar beter niet gemaakt
Als het niet vrolijk maken kan of troost kan geven
Maar wie het hoort er slechts van slag van raakt
Men heeft niet altijd alles voor het kiezen
Soms moet er iets gebeuren graag of niet
Dan gaat het over winnen en verliezen
En dan krijg je dus zo’n lied zoals dit lied
Dit liedje had ik liever niet geschreven
‘k Schrijf liever liedjes over voorspoed en geluk
En hoe geweldig het kan wezen om te leven
Niet over wat kapot is, verloren is en stuk
2016
Op 1 januari 2019 begon Jeroen van Merwijk aan het dagelijks schrijven van een liedtekst op de actualiteit. Het persbericht: liederen over wonderlijke gebeurtenissen, de politiek, de natuur, het milieu, verlies en de liefde. Kortom: al die gebeurtenissen die ieder jaar opnieuw tot een onvergetelijk en uniek jaar maken.
Die teksten verschenen elke middag op zijn website en op Facebook. En in het najaar van 2019 ging hij met een keuze uit het reeds voltooide materiaal ook toeren. Titel: Was volgend jaar maar vast voorbij, wat ook de titel werd van de verzamelbundel die januari 2020 verscheen. Ondertitel: 365 dagen op rijm.
Jeroen begon zijn theatervoorstelling-in-wording traditiegetrouw een maand lang overdag in mijn Cabaretfirma te repeteren. De laatste weken van september en de eerste van oktober van seizoen 2019-2020. Samen met zijn technicus Edwin Smets, eerder steun en toeverlaat van Maarten van Roozendaal. Altijd een genoegen Jeroen in huis te hebben en extra fijn met Edwin erbij. Afsluitende dagen met drie werkvoorstellingen, gevolgd door nog een affere voorstelling in november in de kleine zaal van de Verkadefabriek.
Op 22 en 23 december 2019 speelde Jeroen de zowat laatste voorstellingen van dit eindejaarsprogramma. Dat was in De Kleine Komedie. Na afloop in de foyer voelde hij iets raars in zijn buik wat hem verontrustte. De man die nooit naar de dokter ging, lag er wakker van en besloot een controleafspraak te maken, meteen al voor de volgende dag. Na de onmiddellijke doorverwijzing kreeg hij zes weken later de diagnose: uitgezaaide darmkanker. Prognose: nog maximaal een jaar te leven. Het werden een paar weken meer; Jeroen stierf 3 maart 2021.
Was volgend jaar maar vast voorbij is nu ook, in een gelimiteerde oplage, op cd uitgebracht. Edwin nam de voorstelling op 29 december 2019 op in de Stadsschouwburg van Jeroens (tweede) woonplaats Utrecht. Het was de laatste van de reeks. Al deze informatie ontbreekt overigens op de cd. Zelden zo’n informatieloos schijfje in handen gehad.
Waarom schrijf ik dit? Natuurlijk vanwege het verschijnen van die cd. En omdat daar ook het lied met bovenstaande tekst op staat. Nog altijd zo merkwaardig: op 25 augustus 2019 plaatste Jeroen opeens geen actuele tekst, maar een al oudere. Deze dus. Die dag ontweek hij de actualiteit, want dit lied drong zich ernstig aan hem op. Achteraf denk ik: zou hij toen al iets voorvoeld hebben en heeft de kanker zich niet pas eind december in De Kleine Komedie aan hem geopenbaard, maar al in augustus. Alleen kon zijn verstand er toen nog niet bij.
Voor het bestellen van de cd: Theaterbureau De Mannen
