zondag 26 december 2021
Wat ik het moeilijkste vind: het lijden aanzien.
Een verlamde kater met harde poep aan zijn vacht.
Iemand die verkeerd handelde in de oorlog en door spijt werd gegeseld,
elke dag, de rest van zijn leven.
De vrouwen die werken in het straatje achter de Oude Kerk en zeggen dat ze seks
gewoon heel leuk vinden – en uitbuiting geen probleem.
Met een washandje zou ik al het vuil willen afnemen tot de aarde blonk,
eindeloos zou ik boenen.
De duisternis wil blijven, eist schaduw, stegen, stank op.
Vraagt dat ik haar waarde hoor.
De verlamde kater spint het hardste als ik hem aai.
De gedichten van de foute dichter raken diep.
De gebeden van de prostituees verankeren de hemel.
In de Oude Kerk zie ik helder licht onder de deur door kieren,
ik loop er over de oudste stilte van de stad.
Het lijden zweeft hier ergens tussen de zuilen,
hoog onder een houten tongewelf.
2021
Er verschenen de afgelopen maanden te veel mooie bundels om nog dit jaar hun welverdiende aandacht te geven in deze rubriek. Maar ik heb nog zes dagen, dus…
Fantasii is de tweede gedichtenbundel van Ineke Riem (1980), die in 2013 debuteerde met de roman Zeven pogingen om een geliefde te wekken, daarna haar poëziedebuut maakte (in 2015, met Alle zeeën zijn geduldig) en haar tweede roman en eerste verhalenbundel publiceerde.
Van het achterplat:
Een meisje met een levendige fantasie wordt wakker in een letter en spreekt de taal van de bomen. Dat ze op een dag zal worden doorgekrast door een groot duister kan ze niet vermoeden. In Fantasii doet de dichteres verslag van een crisis die haar verlamt en haar werkelijkheid uiteen laat spatten, momenten uit haar vroege jeugd drijven boven. Ze stijgt op naar de tiende hemel waar ze mystieke ervaringen beleeft. Dan keert ze terug op aarde. Haar huis is verdwenen, misschien is haar handschrift het enige wat ze nog heeft. Terwijl haar liefdesleven in de Biotex weekt, probeert ze zichzelf uit woorden te herscheppen.
