zaterdag 31 juli 2021
[Kijk en luister hier - opname van dertig jaar geleden.]
Hobbelend in het busje, versterkers in m'n nek
De band was vannacht weer weergaloos, de opkomst en respons niet te gek
De toer leidt van Tiel naar Donderen en van Grouw naar Nieuwegein
God straft wie Rocker in Holland wil zijn
In het bezemhok dat dienst doet als kleedkamer zeurt een fan over mijn eerste plaat
Ik vertel 'm van mijn laatste, hij weet niet eens dat-ie bestaat
En er was ook ooit één groupie ja, met wie de drummer nu al drie jaar gaat
God straft wie rocker in Holland wil zijn
Tussen Ans & Piet en De Piraten op een modderig campingterrein
Voor de radio met een bandje: 'Ja Heerlen, hier komt het refrein'
M'n manager zegt: 'Doe het toch maar joh, want de markt is al zo klein'
God straft wie Rocker in Holland wil zijn
Gaven ze mij een gulden voor elk lied dat ik heb gespeeld
In zo'n zwaar gesubsidieerd jeugdhonk in een groeikern waar elke jongen of meisje zich te pletter
Dan kocht ik een mooie motorfiets en verdween voorgoed uit beeld verveelt
Want God straft wie rocker in Holland wil zijn
1991
Lees ook hier.
Frank Verhallen in Trouw, 11 februari 1992
Jan Rot voelt zich nu thuis in het theater
AMSTERDAM - Een rockzanger die een aandachtiger gehoor wil, voelt zich niet langer thuis in lawaaiige jeugdhonken. Maar als hij vervolgens zijn plaats kiest binnen het intieme theateramusement, frons je toch even de wenkbrauwen.
In zijn solodebuut Jan Rot gaat nooit uit elkaar vertelt Jan Rot zijn eigen verhaal. Kort samengevat: een jongen droomt ervan popmuzikant te worden, trekt later tien jaar lang met zijn band door Nederland, maar beseft dan dat dit popcircuit - van Tiel naar Donderen en van Grouw naar Nieuwegein - hem uiteindelijk toch niet bevredigt. Een impresario praat hem het theater in en leert hem de kneepjes van het vak, zoals hoe je een programma opbouwt en welke theaterwetten je daarbij in acht dient te nemen. Dit 'levensverhaal' dient, sterk aangedikt, als rode draad en daarin schuilt de grote kracht van de voorstelling. Want hoewel Jan Rot beslist geen grote theateruitstraling heeft en ik ook geen toekomst voor hem zie weggelegd als conferencier, boeit hij juist in de humoristische en verrassende wijze waarop hij zijn liedjes aan elkaar praat en die zodoende een plaats geeft in zijn verhaal.
En zo biedt dit theaterprogramma uiteindelijk veel meer dan 'twintig liedjes voor en twintig na de pauze'. Bovenal blijft Jan Rot natuurlijk een zanger-muzikant, die pakkende melodieën kan componeren. Nummers als Rocker in Holland en Lia verdienen het bekend te zijn. Hij begeleidt zichzelf sober doch bekwaam op gitaar, piano en een enkele keer op accordeon. Als liedauteur kan hij me niet steeds bekoren, hoe origineel en vindingrijk zijn liedteksten ook steeds zijn. Ik deel zijn voorkeur voor het 'levenspop'-genre namelijk niet, dat, zoals hij zelf zegt, het midden houdt tussen Tröckener Kecks en Pierre Kartner. Zelfs een mooi aidslied heeft daaronder te lijden. Maar wie poëzie van Gerard Reve zo mooi vertolkt als Jan Rot, wordt dat vergeven.
Aan niets is af te zien dat Jan Rot gaat nooit uit elkaar nog maar een debuutprogramma is. Jan Rot beschikt over zoveel talent en podiumervaring, dat hij met deze overstap geen theaterplaats hoeft te verwerven, maar die inneemt alsof hij er al jaren staat. Bovendien is hij enorm veelzijdig en daar kan hij zijn voordeel nog mee doen. Zo geeft hij van zijn kwaliteiten als columnist en prozaïst in dit programma slechts een keer blijk. Maar het verhaal dat hij voorleest, zorgt voor het leukste moment van de avond. Een toekomst voorspellen lijkt me in zijn geval dan ook niet nodig. Theaterpubliek moet hem maar koesteren tot hij over tien jaar genoeg van onze aandacht heeft!
Te zien t/m zaterdag 15/2 in Theater Bellevue te Amsterdam, daarna tournee door het land.
