vrijdag 28 mei 2021
Hij is al jaren dood, maar de zoldervloer kraakt.
Ik weet dat na donker een film zal beginnen
die niet stopt tenzij ik naar boven durf te klimmen
en hem met de lamp uit mijn schedel verjaag.
Ooit heeft hij mijn gezicht aangeraakt
op een wijze zo teder, zo klein dat ik
het zou willen vergeten, zoals men de pijn
vergeet van een wonde die is genezen.
Ooit heeft hij, alsof hij met mij wilde spreken,
mij in de ogen gekeken, vanop een afstand
die mij van hem had bevrijd.
Nu hij dood is, is hij opnieuw zo nabij
dat ik, klaarwakker, het licht aan moet steken
om zijn koude hand voor te zijn.
2021
Gedicht uit De koers van de eeuw, de nieuwe bundel van de Vlaamse schrijver Charles Ducal (1952). Hij zal zichzelf het liefst dichter noemen, maar schreef ook verhalen, essays, een brievenboek en een roman.
Van het achterplat:
Van binnen naar buiten en weer omgekeerd, die beweging maakt de lezer in De koers van de eeuw. Er is de binnenwereld met de onuitputtelijke thema’s die sinds zijn debuut Ducals poëzie voeden: de beklemmende kindertijd, het gevecht met de vader, de verhouding man-vrouw, het schrijven in het licht van de dood. Maar de betrokkenheid bij de samenleving, de medemens groeit. De buitendeur staat nu wagenwijd open, wat leidt tot een verontrustende evocatie van onze wereld en onze tijd. We razen op de afgrond af, maar voorlopig gaat alles goed.
Ik kies voor twee gedichten. Het bovenstaande, over dat vadergevecht, een sonnet met gulzig halfrijm en uitgesteld dan wel verborgen volrijm:
kraakt – verjaag – aangeraakt;
vergeten – genezen – spreken – gekeken – steken;
tenzij – hij – wijze – klein – pijn – mij – bevrijd – nabij - zijn…
En het onderstaande, over het schrijven in het licht van de dood.
Verdict
Denk je dat hij aanbelt en vraagt naar jou
en op de deurmat geduldig wacht
tot je pc is afgesloten?
Of denk je dat hij als een rat in het nauw
je de laatste adem afbijt
in een geweldige ontknoping?
Besef dan nu maar, nu je kop het nog doet,
dat hij de vinger is die in je lijf
de juiste plek zoekt om te beginnen.
Zorgvuldig, hij heeft de tijd.
Hij weet hoeveel er straks overblijft.
Na een maand is je jas al te groot.
Hou maar vol, zolang hij er is,
ben jij er ook.
