Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 18 - 126. Bert Vissers: Ze laat alles achter

donderdag 06 mei 2021

[Luister hier.]

Ze laat alles achter
wat ze niet meer wil dragen
omdat het te groot is
en ook veel te zwaar
ze zegt: ik wil verder
wil meer uit het leven
dan enkel verdriet
of dreigend gevaar

Ik wil kunnen lachen
niet aarzelend lachen
ik wil kunnen vrijen
niet aarzelend vrijen
ik wil kunnen houden
niet aarzelend houden
van jou, van jou

Ze is vastbesloten
want ze weet wat ze terugkrijgt
ze heeft niet voor niets 
al haar dromen bewaard
ze zegt: kijk me dansen
laat me juichen, bevrijd zijn
ook dit hoort bij mij
wees niet boos of bezwaard 

Ik wil kunnen lachen
niet aarzelend lachen
ik wil kunnen vrijen
niet aarzelend vrijen
ik wil kunnen houden
niet aarzelend houden
van jou, van jou

Lichter lopen
ze heeft de pas er in
lichter hopen
dit is nog maar
dit is nog maar
dit is nog maar 
het begin

Ik wil kunnen lachen
niet aarzelend lachen
ik wil kunnen vrijen
niet aarzelend vrijen
ik wil kunnen houden
niet aarzelend houden
van jou, van jou


2012


[Vervolg van hier.]


Ik kan bij jou niet komen, want ik ben je voorbij is de strekking van een lied van Bram Vermeulen. In bovenstaand lied van Bert Vissers, afkomstig van de Bender-cd Voor het te laat is, zegt de vrouw hetzelfde. Ze wil méér uit het leven, zoals een liefste tegenkomen van wie ze zonder aarzeling houdt. En ze vraagt de ander: Wees niet boos of bezwaard.



Bert Vissers (links)




Ik heb vrienden van wie de man dacht dat hij zijn vrouw voorbij was. Zij liet hem gaan, was niet boos of bezwaard, maar verdrietig. En ze wist dat wat hij dacht niet waar was, maar gaf hem de ruimte dat zelf te ontdekken. Hij kwam terug bij haar toen hij wist dat hij voor altijd bij haar wilde horen.

Ik ben liefdes voorbij gegaan en liefdes gingen mij voorbij. Eén werd me bijna noodlottig omdat ik niet boos of bezwaard was, maar radeloos. Daar is zelfs een lied over geschreven (lees hier).
Hoe niet ik, maar zij zich voelde, lijkt het eerste couplet van Vissers' lied goed samen te vatten:


Ze laat alles achter
wat ze niet meer wil dragen
omdat het te groot is
en ook veel te zwaar
ze zegt: ik wil verder
wil meer uit het leven
dan enkel verdriet
of dreigend gevaar


Maar dat zij zich zo voelde, wist ik toen nog niet.

Archief 2021