woensdag 17 februari 2021
geluiddempende kou laat de hersenen golven van vreugde
het wandelend ik is niet langer wankelend
rust, je maakt gelukkig
de mensen zeggen dankjewel tegen hun hond
die de bal ook terugbrengt
gedichten kun je bij de psychiater schrijven met kleurpotlood
als iemand logica ontgaat dan niet
hij die ervoor betaald wordt
het stomende praten begin bij nul
in de krakende sneeuw kun je masturberen, maar niet onhoorbaar
doe het toch liever thuis meneer
het stoort ons avondlijk sterren tellen
2004
Hier schreef ik over haar bundels, maar een gedicht uit haar debuutbundel zoekt vaas ontbrak. Daarom het bovenstaande. De reden: de Stichting A. Roland Holst heeft haar driejaarlijkse oeuvreprijs voor poëzie toegekend aan Saskia de Jong (1973). De jury, bestaande uit Obe Alkema, Asha Karami en Bernke Klein Zandvoort: Saskia de Jong schrijft compromisloze bundels, associatief van aard en tegelijk goed gecomponeerd, en werkt aan een activerend en inspirerend oeuvre.
Het bij het stipendium behorende geldbedrag is met ingang van deze editie verhoogd naar 10.000 euro. De A. Roland Holst Prijs behoort daarmee tot de hoogst gedoteerde poëzieprijzen van Nederland. De prijs wordt iedere drie jaar uitgereikt. Nogmaals zoekt vaas:
in de HEMA horen mensen thuis
twee gebakjes en niks
te drinken voor zich aan de grootste ronde tafel
hij laaft zich aan de leegheid
je kunt maar beter openlijk kijken
toont vergaande glorie in een pak
dat nog goed is, de schaarse haren goed
geplaatst, een zweem van lippenstift in zijn ogen
zo droog als het oog van een pop, een mooie
vorm van oud hout
de serveerster zegt: ik ben de serveerster
en probeert dat indirect duidelijk te maken
hij voelt zich niet eenzaam
