zondag 07 februari 2021
maaike kerrebroeck is een kleine en een doodlopende straat
dat maaike kerrebroeck een straat zou worden, dat had zij niet voorzien
dat zij klein zou zijn, nog minder maar dat zij dood zou lopen?
en allicht was zij liever een autostrade geweest;
met het lichaam van tarmac uitreiken van hot naar her
uitrusten op een klaverblad, versteend tot geluk
geef toe dat maaike kerrebroeck alvast beter klinkt dan E40
wat dacht je van: het is aanschuiven op de maaike kerrebroeck
gelieve om te rijden via de arnoldine van den rade
die andere weerloze vrouw, ook gedoemd tot het asfalt
maaike kerrebroeck is een kleine en een doodlopende straat
maaike kerrebroeck is een straat geworden opdat wij
niet zouden vergeten wat wij met haar deden
weet je nog toen wij vroeger dat liedje zongen:
mieke, houd je vast aan de takken van de bomen
maaike, houd je vast aan de takken van de bomen
alsof wij toen al wisten dat de grond onder haar voeten onbetrouwbaar was
dat de bomen worden gesnoeid en een seizoen lang fantoompijn hebben
dat de hemel wordt gesneden uit takken die er niet meer zijn
en dat je tegen zoveel genietmeer niet opgewassen bent
dat je niet veel meer rest dan
het sprokkelen
van hout
voor een nest
of een brandstapel
2020
Tania Verhelst (Oostende, 1974) tekent en schrijft. Zij is, sinds 2018, stadsdichter van Brugge en in dat kader schreef zij dit gedicht. Een kleine doodlopende straat in Brugge draagt het naambordje: Maaike Kerrebroeck, slachtoffer heksenverbranding, 1734.
Het gedicht en deze toelichting lezen we in Twee helften, waarin ook vijf van haar aquarellen staan afgedrukt. Van de flaptekst:
In de debuutbundel Twee helften is de halve wereld op zoek naar haar andere helft, wat niet verhindert dat zij onverminderd blijft doordraaien.
Dit is het titelgedicht:
Twee helften
soms is een naad een richtlijn maar meestal niet
zoals de naad van kousen, van paaseieren ook
alsof we willen vergeten dat het om twee helften gaat
dat de naad van de evenaar verstopt zit onder woestijnzand:
als je de aarde als een snuifdoos openklapt, ontdek je dat zij leeg is
als je een vrucht doormidden snijdt, valt de pit in de ene dan wel in de andere helft
wat zoek je en wat geef je weg
en ondanks het feit dat de halve wereld op zoek is naar zijn andere helft
blijft zij onverminderd doordraaien
veinzen wij dat wij volledig zijn
paren met onze helften naar binnen
alsof dat iets wil zeggen
Zie hier haar website.
