woensdag 03 februari 2021
wanneer de schijnbaar eindeloze dagen stollen
jouw stem en adem
komt noch gaat
zal ik vervloeien
met lauw Ionisch water
om zo jouw temperatuur
jouw ogen en temperament
voor even te bewaren
in warmere wateren waar
we nooit samen konden baden
en toch voor altijd zouden blijven –
wij hadden toch samen
een land van ons getwee
één zee
als de rotsen aarde zand
mij niet meer raken zal ik gewichtloos
hoog op de onbekende golf wegdrijven
voorbij de koude oceaan
ver van de Stormkaap vandaan
om bij de Zuidpool stil
aan jouw zij te liggen
samen uit de witte dood te verrijzen
in zilveren eb en vloed:
de cirkelgang
te goed
2009
Op de dag dat ze 61 jaar werd, 18 november, overleed dichteres en vertaalster (van het Nederlands naar het Afrikaans) Christine Barkhuizen-Le Roux. In mijn kast staat Rozet, (Roset, 2006), in 2009 door Jooris van Hulle vertaald van het Afrikaans naar het Nederlands.
Vooraan in de oorspronkelijke uitgave staan een motto van Judith Herzberg, namelijk de laatste strofe van haar gedicht Kwarts glimmer veldspaat (en niet veldspraat, zoals Van Hulle schrijft).
Zie verder dan ik zien kan zee
langer dan ik blijf. Verdwijn
zelf zittend op de rots van ooit
tot nooit langer dan de tijd.
Hoger en lager dan ik zingen denken kan
tonen aanhoudender dan mijn aanwezigheid.
Zeg even niets met stem van anders in deze
uitgespreide tegenwoordigheid dit
opwegen tegen graniet water gneis
tussen geboren en verloren raken in
zeg even niets want zo lang blijft het.
Thema van Rozet is dan ook de levensreis van de mens. Oftewel tussen geboren en verloren raken in. Het bovenstaande gedicht is het voorlaatste; dit gedicht sluit de bundel af:
korst
iel is het vel
dat zich moet sluiten weer
over de scheur
nooit hecht
vliesdun het woord
ongedicht
over jouw afwezigheid
wonde die leeft
in scheiding en uitstel
ik draag je korst op korst
een immergroen [*] rozet
[*]
De titel van het gedicht van Judith Herzberg kreeg een r teveel (veldspraat in plaats van veldspaat). Die r had moeten staan in immergroen; in de vertaling van het gedicht staat helaas immergoen.
