woensdag 30 december 2020
[Beluister hier.]
O wat gaat alles toch geweldig
O wat gaat alles altijd goed
Een geldig plaatsbewijs is vaak een heel uur geldig
En wat prettig dat de deurknop van de deur het zo goed doet
Daarom zeg ik: wat gaat alles toch geweldig
Wat gaat alles altijd overal met alles even goed
Het ene gaat nog beter dan het ander
Terwijl dat ander vaak ook al geweldig gaat
Goh die verbrandt goed na die naverbrander
Dat geeft goed antwoord zeg dat antwoordapparaat
En wat een gele geelkopsalamander
Vind jij dat ook zo leuk, dat lopen door zo’n straat
Alles op de aarde gaat fantastisch
Alles in het leven loopt perfect
Elastiek is helemaal elastisch
Het geeft een heel stuk mee wanneer je eraan trekt
Nee ik vind het allemaal reusachtig
Soms wordt bijvoorbeeld ergens iets gebouwd
In de bergen is het dikwijls bergachtig
En zeven jaar is voor een hond nog niet echt oud
Eet je minder, ga je minder wegen
Of iemand is bijvoorbeeld dol op jam
Of je komt bijvoorbeeld ergens iemand tegen
Iemand heeft een leuke sympathieke stem
Nee dat zijn allemaal toch leuke dingen
Soms ben je in het buitenland geweest
Kijk daar heet plotseling zomaar weer iemand Inge
Of iemand heeft weer ergens een of ander beest
Als ik dat hoor en zie kan ik wel zingen
Dan denk ik: ja het leven is een feest
1998
V.l.n.r. Vincent, Jeroen en Cuno van Merwijk.
Op tafel het bronzen beeldje van Pieter d'Hont
Maandag 30 november verrast zijn jongste broer Lucas hem in Frankrijk met het aanbieden van de cd Leve Van Merwijk! Jeroen noemt die het mooiste cadeau van zijn leven. Precies een maand later – maandag 28 december – reist Lucas opnieuw af naar Frankrijk, nu om hem – samen met oudere broer Cuno – een bronzen beeldje van Pieter d’Hont (1917-1997) te overhandigen. Jeroen is opnieuw zeer geraakt en sprakeloos – en dat laatste wil in zijn geval wat zeggen.
Jeroen met zijn Edison
Het beeldje staat symbool voor de Edison Oeuvreprijs Kleinkunst, eerder alleen toegekend aan Youp van ’t Hek (2014). Daarvóór ontvingen Ramses Shaffy (2006) en Herman van Veen (2010) een ‘gewone’ Edison in de categorie Kleinkunst. Na de oeuvreprijs aan Youp van ’t Hek komt de Kleinkunst Edison te vervallen, maar bij hoge uitzondering besluit de Edison-stichting toch haar tweede Oeuvreprijs Kleinkunst toe te kennen. Dit op grond van Jeroen van Merwijks uitgebreide en diverse oeuvre en zijn altijd compromisloze visie – kortom: voor zijn buitengewone verdiensten voor de Nederlandse muziek.
Een cd ontvangen waarop vrienden, zonder dat je ervan wist, jouw repertoire zingen, is natuurlijk heel bijzonder. Maar dan ook nog eens een prijs krijgen die niet eens bestaat, is helemaal uitzonderlijk. Zelf stelt Jeroen dat hem dit zonder zijn ongeneeslijk ziekzijn niet was overkomen, maar ik had het hem graag gegund.
Ter gelegenheid van zijn prijs toch nog één keer Leve van Merwijk!, want Leve Van Merwijk.
