dinsdag 08 december 2020
Vervolg van gisteren (slot).
[Vertaling: Hanengerda]
Met het verstrijken van de tijd... [1]
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Je vergeet het gezicht en je vergeet de stem
Als het hart niet meer klopt, is het niet de moeite om
Nog verder te kijken, je moet loslaten en dat is heel goed
Met het verstrijken van de tijd…
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
De ander van wie je hield, die je in de regen zocht
De ander die je met slechts een blik begreep
Al bij een woord, tussen de regels door en onder een mooi verpakte
valse belofte die geen waarde heeft [2]
Met het verstrijken van de tijd valt alles weg.
Met het verstrijken van de tijd…
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Zelfs de mooiste herinneringen worden lelijk
In een tunnel, in het licht van de dood, wroet ik rond
Zaterdagsavonds als de tederheid me alleen achterlaat
Met het verstrijken van de tijd...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
De ander in wie je onvoorwaardelijk geloofde
De ander aan wie je alles gaf
Voor wie je voor een paar centen je ziel had verkocht
Voor wie je kroop zoals honden kruipen
Met het verstrijken van de tijd, het is goed zo
Met het verstrijken van de tijd...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Je vergeet de hartstocht en je vergeet de stemmen
Die heel zachtjes de woorden van arme stakkers tegen je zeiden
Kom niet te laat thuis, vat vooral geen kou
Met het verstrijken van de tijd…
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
En je voelt je uitgewrongen als een afgejakkerd paard
En je voelt je ijskoud in een vreemd bed
En je voelt je misschien helemaal alleen maar rustig
En je voelt je bedonderd door de verloren jaren
Dus echt... met het verstrijken van de tijd... is de liefde voorbij
Vond deze op internet.
Vertaler Hanengerda is natuurlijk Han & Gerda. Verdere gegevens ontbreken. Met voetnoten, waarvan ik alleen de eerste twee opneem.
[1]
Dichter, componist, pianist en zanger Léo Ferré (1916-1993) schreef dit trieste chanson Avec le temps in 1969 na de breuk tussen hem en Madeleine Rabereau met wie hij in 1952 was getrouwd. Hij beschrijft in dit chanson zijn diepe en bittere teleurstelling in de liefde. Léo Ferré gaf Madeleine de schuld van de dood in 1968 van hun vrouwtjeschimpansee Pépée, die ze in 1961 hadden geadopteerd en die ze behandelden alsof het hun dochter was. Pépée was in het voorjaar van 1968 in het bijzijn van Léo Ferré uit een boom gevallen en was ernstig gewond geraakt. Léo Ferré had toen al een buitenechtelijke relatie met Marie-Christine Diaz, met wie hij, na de echtscheiding van Madeleine Rabereau, in 1974 zou trouwen. Sinds de val was Pépée niet meer benaderbaar. Toen Léo Ferré na een optreden in maart 1968 niet naar huis kwam, vroeg een radeloze Madeleine aan een buurman om Pépée dood te schieten.
[2]
We hebben deze zin vrij vertaald, gebaseerd op wat wij vermoeden dat de intentie was van Léo Ferré. Hij is boos en verwijst in dit chanson naar de valse beloftes van geliefden die elkaar toevallig hebben ontmoet tijdens een avondje stappen. Het zijn valse beloftes die slechts een nachtje duren.
