donderdag 03 december 2020
[Beluister hier.]
je maakt me zo mooi dat ik denk dat mijn ogen
de mooiste van alle ogen zijn
mijn ogen zijn geen gewone ogen
mijn ogen zijn de mooiste ogen
mijn ogen zijn de enige ogen
de enige in jouw ogen
je maakt me zo mooi dat ik denk dat mijn mond
de mooiste van alle monden is
want mijn mond is geen gewone mond
mijn mond is de mooiste mond
mijn mond is de enige mond
de enige mond voor jouw mond
op hoge golven van zelfvertrouwen
op hoge poten van trots
op de gulle lach van de zekerheid
geloof zo vast als een rots
laat ik me drijven zonder angst
meet ik me vleugels aan
die ik op een teken van jou
als een vogel uit kan slaan
je maakt me zo vrij dat ik denk dat mijn leven
het vrijste van alle levens is
mijn leven is niet zo maar een leven
mijn leven is het vrijste leven
mijn leven is het enige leven
want mijn leven is jouw leven
en je hebt me zo lief dat ik denk dat mijn dood
het nooit van je zal kunnen winnen
want mijn dood is geen gewone dood
mijn dood is de enige dood
is teruggaan naar mijn moeders schoot
om dan weer met jou te beginnen
op hoge golven van zelfvertrouwen
op hoge poten van trots
op de gulle lach van de zekerheid
geloof zo vast als een rots
ben ik voor niets meer werkelijk bang
heb ik altijd een hart te vergeven
zing ik de liefde een leven lang
zal ik iedereen overleven
1971
Drie keer eerder nam ik in deze rubriek een liedtekst van Liselore Gerritsen op: Wie, De IJssel en Korrels zand.
De laatste keer was naar aanleiding van het overlijden van haar echtgenoot Ruud Jacobs, amper een jaar geleden. Nu is zij er zelf ook niet meer. Zij werd 83 jaar oud.
Mijn dierbaarste herinneringen heb ik aan haar Een Klein Concert-reeks, die volgde op haar samenwerking - tussen 1958 en 1967 - met echtgenoot Paul van Vliet in Cabaret PePijn en enkele solo-albums (vanaf 1969). Een Klein Concert 1 t/m 5: kleinschalige theaterprogramma’s, gespeeld tussen 1973 en 1985, waarin zij vertelde en zong, begeleid door onder anderen Ben van der Linden (in 3 en 4), Laurens van Rooijen (1 en 2), Harry Sacksioni (1) en Lieven Tavenier (3).
Bassist Ruud (broer van Pim) Jacobs bezocht Een klein concert 3 in 1977 en sindsdien waren zij onafscheidelijk – ruim veertig jaar dus. Maar we zijn gewoon wat korrels zand op een toevallig strand...
