zondag 15 november 2020
Driewerf hoera voor de Waternatie
Hoe het begon. Ze kropen uit de steden op,
als mieren die tussen terrastegels tevoorschijn schieten.
Maar er was niemand, geen almacht, om een hoosbui kokend water
over ze uit te storten. Gortdroog bleef de aarde
Waar ze voor werkten? Rendement.
Wat dat zegt. Slalommen om slaaptekort, krampachtig
bevochtigen me-time, headspace, een laffe poging
tot het afweren van het eten van vlees.
Wie dat betaalde? Eerst de armen en de ouden van dagen.
Later ook zij die op palen woonden. De uitgedroogden.
Was het een plaag, vraag je. Een plaag is dat je je plaats niet kent.
Wat er daarna kwam, vraag je. Zie het volgende hoofdstuk:
De verwoesting van de aarde.
Haar verkalkte aderen.
2020
In de nieuwste aflevering van literair tijdschrift Tirade (481, oktober 2020) drie gedichten van een debutant: Erwin Hurenkamp (1993). Intrigerende biografische info:
Hij begon met schrijven toen hij merkte dat de leugen wel gewaardeerd wordt als je haar een verhaal noemt. Hij was toen acht. Hij studeerde literatuurwetenschap en Cultural Analysis in Amsterdam. Daar woont hij nog steeds. Hij werkt inmiddels in een Franse bakkerij en beeldhouwt. Hij schrijft naast verhalen veel poëzie en gelooft in het voordragen daarvan.
Drie gedichten van vier strofen. Het eerste (zie hierboven, waaruit een taalfout gecorrigeerd) en het derde: 3 x 4 en 1 x 2 regels; het tweede: 2 x 4 en 2 x 3 regels. Drie keer de opbouw van een sonnet dus. Maar meer dan de vorm spreekt de inhoud aan. Geen dichtende klimaatwetenschapper, maar klimaatpessimistische literatuurwetenschapper. Fascinerend poëziedebuut!
Zesde waterpsalm
Dan de polders. Al drie keer opgehoogd. De aarde
moest van elders komen maar na de eerste overstromingen: droogte.
Met stampers slaan ze het zout uit de gebarsten bodem.
Om het te verkopen. Elk jaar daalt de waarde.
Iedereen trekt uit het Westen weg, verlaat dit landschap
van eilanden, deze baai die droogvalt bij laagwater.
Wie bleef leeft van lamsoor, scheermessen. Oesters hechten
aan de plasticresten als aan rotsen.
In het oosten staat alle nieuwbouw op palen.
Daaronder een sahara van stof – op de sawa’s
van Limburg mislukt om het jaar de oogst en de olie
is op. Ze probeerden het met mest maar de transitie
werd te laat ingezet. Alle koeien verdronken of verdroogden.
Graskaas en haring? Sterke verhalen. Zuurkool? Folklore.
