donderdag 12 november 2020
Omdat niet elke liefde lang kan duren
Kreeg ik van jou James Taylors Fire and Rain
Dat is intussen veertig jaar geleden
But I always thought that I’d see you again
Ik ben die regel altijd blijven geloven
Heb altijd trouw gewacht op dat moment
Nu ik ineens berichten op het net vind
Dat jij er al drie maanden niet meer bent
We zijn te oud om jong te sterven
Maar veel te jong om dood te gaan
Je hebt je niet gehouden aan James Taylor
Je hebt het allemaal gewoon gedaan
We zijn nu aan het einde van misschien
En we zullen elkaar zeker nooit meer zien
Ik had ons willen vinden op een bankje
Zo in het midden van de herfst van ons bestaan
Om samen met een glimlach terug te kijken
Naar hoe het ons die jaren is vergaan
We zullen van elkaar nu nooit meer weten
Hoe vaak we aan elkaar hebben gedacht
Hoeveel we van elkaar hebben gehouden
En wat de tijd ons daarna heeft gebracht
We zijn te oud om jong te sterven
Maar veel te jong om dood te gaan
Je hebt je niet gehouden aan James Taylor
Je hebt het allemaal gewoon gedaan
We zijn nu aan het einde van misschien
En we zullen elkaar zeker nooit meer zien
Alles zou anders kunnen zijn
Ik heb misschien teveel van jou verwacht
Je was niet erg sentimenteel
Wie weet heb je nooit aan mij gedacht
We zijn te oud om jong te sterven
Maar veel te jong om dood te gaan
Je hebt je niet gehouden aan James Taylor
Je hebt het allemaal gewoon gedaan
We zijn nu aan het einde van misschien
En we zullen elkaar zeker nooit meer zien
2020
Er is nooit zoveel aandacht en waardering voor het werk van Jeroen van Merwijk geweest als nu hij ernstig ziek is. Moet eraan denken nu de Ziekte van Parkinson Rob de Nijs gaat vloeren en zijn nieuwste, mogelijk laatste cd bijzonder veel media-aandacht krijgt en onder meer begeleid wordt met een boek waarin (oud-)collega’s hem roemen. ’t Is mooi geweest is de titel van dat boek en van die nieuwe cd. Daarop staat dit lied van Boudewijn de Groot (compositie) en Bies van Ede.
Van Ede (1957) is schrijver en vertaler van jeugdliteratuur, tv-scenario’s, romans, poëzie en dus ook liedteksten. In het boek zegt hij over dit lied:
De tekst van Het einde van misschien gaat over mijn eerste serieuze vriendin. Ik denk dat we allebei rond de twintig waren en we leerden elkaar kennen bij een uitgeverij waar ons beider poëzie uitgegeven werd. We waren te jong om ons vast te leggen en nog te veel met onszelf bezig. De verkering ging dus uit. Zoals romantische types doen, heb ik haar nog wel een cassettebandje gestuurd met liedjes die allemaal over afscheid nemen en het einde van de liefde gingen. Ze bedankte mij daarvoor met een kaartje, maar liet ook weten een nummer gemist te hebben: Fire and Rain van James Taylor. Ze citeerde ook een deel van die tekst: I’ve seen lonely times when I could not find a friend, but I always thought that I’d see you again.
Ik heb haar daarna zo’n 35 jaar niet meer gezien. Haar naam viel pas weer toen ik een keertje een oude schoolvriend sprak. In een nostalgische bui heb ik gekeken wat ik over haar op internet kon vinden. Ik schrok me kapot toen als eerste haar overlijdensadvertentie naar boven kwam. Haar naam, woonplaats en echtgenoot: alles klopte. Ze was dus echt dood, waarmee de hoop om haar ooit weer te zien natuurlijk definitief vervlogen was. Wat dat met me deed, heb ik in eerste instantie verwerkt in een gedicht, waar ook al de regels We zijn te oud om jong te sterven, maar te jong om dood te gaan in zaten. Ik heb er vervolgens een songtekst van gemaakt…
Wordt vervolgd.
