zondag 25 oktober 2020
Op je T-shirt
in het Engels
hou van mij
Ik wou dat jouw mond
dat zelf eens zei
Maar jouw mond zegt:
Ik vind dat we eigenlijk
niet zo goed
bij elkaar passen.
En dat T-shirt dan?
Ach.
Dat hou van mij
vervaagt wel en
verdwijnt.
Gewoon vaak wassen.
2020
Een Wablieft-boek. Wablieft is het Vlaamse centrum voor duidelijke taal. Van de website:
Wablieft wil de wereld begrijpelijk maken voor iedereen. Met nieuws dat eenvoudig en duidelijk is. Prachtige boeken die vlot lezen. En door organisaties te helpen om hun communicatie te vereenvoudigen. Ieder jaar bekronen we ook een persoon of organisatie die uitblinkt in duidelijke taal. Dat doen we met onze Wablieft-prijs.
De boeken die Wablieft uitgeeft zijn voor tieners en volwassenen. De teksten bevatten geen moeilijke woorden, de zinnen zijn kort, de letters zijn groot. Bijzonder om dan een gedichtenbundel uit te geven die aan deze voorwaarden voldoet zonder concessies te doen. De gekozen veertig gedichten in Ik vouw een boot van wit papier zijn namelijk niet alleen van jeugddichters als Frank Eerhart, Remco Ekkers, Hans Hagen en Nannie Kuiper of van dichters voor alle leeftijden als Bart Moeyaert, Ivo de Wijs, Willem Wilmink en Leendert Witvliet, maar ook van onder anderen Remco Campert, Herman de Coninck, Judith Herzberg, Anton Korteweg, Leonard Nolens, Paul van Osatijen en Bert Schierbeek.
Van het achterplat:
In het leven grijpen we vaak naar gedichten. Ze bieden troost, beuren je op of laten je extra genieten van mooie momenten. Dat goede poëzie niet moeilijk hoeft te zijn, ontdek je in deze bundel. Je vindt er veertig gedichten in, die tegelijk heel mooi en eenvoudig zijn. Wablieft en het Poëziecentrum selecteerden 39 bestaande gedichten van grote dichters uit Vlaanderen en Nederland. Voormalig Antwerps stadsdichter Joke van Leeuwen schreef voor deze bloemlezing een nieuw gedicht.
Dat is het bovenstaande. Het onderstaande vind ik een prachtig voorbeeld van het nagestreefde doel. Niet een groots, maar wel een zeer effectief werkje van Willem Wilmink voor wie troost behoeft:
Leg nu die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.
Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even.
Altijd maar flink zijn is niet goed:
als je niet weet hoe 't verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin
denk je ineens: ik heb weer zin,
om door te leven.
Wieteke van Dort zong het op de grammofoonplaat (uit 1982) met dezelfde titel: Huilen is gezond.
(Luister hier.)
