woensdag 16 september 2020
Luciano Fabro: Badenden (1994)
we gingen er tot aan onze witte lakens in
niet verder we vloeiden voor de wereld
zoals een steen in rimpelend water
zweeft
en telkens als het avond werd
begonnen we bloedend
te bederven
wat ons ‘s ochtends leven deed
het licht dat ons ooit tot dit spel bewoog
zelf misselijk geworden sloot de ogen nu
tot in het schuim der leegte ook
‘t fijnste licht verdween
ik zie me daar nog zitten neergezonken
in de breedte van dat water
zo somber loopt de zomer
van ons weg
ach ik zal de tijd niet stoppen
die hier elke keer opnieuw
nieuwsgierig in dit zwarte water
blikt
en ook uw gezicht dat spiegelt
wat het mijne wil
wil ik niet weren
uit mijn klein maar vastomlijnd bestaan
tot aan mijn middel blijf ik
in uw zwaarte wezen en
ik meer mij ook vandaag weer
in uw diepe vijvers aan
en zingt de eeuwigheid
dit machtig herfstlicht
een mistig lied
dat alles stoppen doet
dan ril ik
of ik laat mij door u beven
tot ik samen met u
sterven moet
2018
De Dichter des Vaderlands in België slaat als literair uitwisselingsproject een brug tussen de drie taalgemeenschappen: het Vlaams, Frans en Duits. De aangestelde dichter bekleedt de functie twee jaar en schrijft minimaal zes gedichten per jaar over diverse thema’s die België aan gaan.
In Knalpatronen staan alle gedichten die Els Moors (Poperinge, 1976) in die functie schreef in 2018 en 2019. Niet steeds in drie, maar soms in vier talen, want in Brussel vindt het festival voor de Arabische poëzie plaats. En een enkele keer in vijf talen, zoals morgen zal blijken naar aanleiding van een gedicht over de klimaatmarsen.
Andere onderwerpen waarover zij in opdracht schreef, zijn de voortdurende impasse tussen Noord en Zuid, de honderdste verjaardag van het einde van de Grote Oorlog en werk van de Italiaanse beeldend kunstenaar Luciano Fabro. Dat is bovenstaand gedicht, geschreven in opdracht van Dichter bij Beeld Middelheim.
Middelheim is het beeldenpark waar Fabro’s panelen (steeds 2 meter hoog, 60 cm breed en 10 cm dik) in het water staan en het marmer vermenselijkt als de zon schijnt op de glanzende nerven ervan. Niet voor niets is de titel Badenden. Het is een groep van vier, waar je zowel isolement als verbondenheid in kunt zien.
Nog nooit in Middelheim geweest? Je weet niet wat je mist.
