Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 29 - 77. Gerbrand Bakker: Dichter op...

zondag 19 juli 2020

Dichter op kousenvoeten

Je moet komen, ik ken op heden
niet een man van vijfendertig jaar,
dus heel veel valt er niet te zoenen;
en eergisteren die jongen
in het nabije buitenland,
ja, je weet toch wel, die van
‘bij wie de lach zijn wezen werd’;
en vorige week nog, de dichter
die op kousenvoeten 
over kinderkopjes liep,
nee, nee, niet figuurlijk:
nieuwe schoenen, blaren,
oude stad.

En morgen? Wat zal ik
morgen nog beleven?
Daarna ook nog
overmorgen enzovoort.
Welke dingen moet ik dan
goddomme allemaal nog ondergaan?
Je moet echt komen,
ik red dit niet alleen.

2020


Ook twee gedichten in Knecht, alleen

Voorafgaand aan het bovenstaande schrijft Bakker:

Het heeft geen zin mensen te vertellen dat je ‘niets’ bent. Probeer het je eens voor te stellen: niets. Nu, op dit moment: ‘Ik ben niets.’ Dat gaat niet lukken . Ik zou mensen er ook niet mee moeten lastigvallen. Maar ja, die hoop dat er iemand kan zijn die je komt redden. Zonder dat ik zou moeten uitleggen wat dat ‘redden’ inhoudt. Een onvoorwaardelijk en vanzelfsprekend redden. Een sprookje. Meer dan tien jaar geleden schreef ik het volgende gedicht…

Wordt vervolgd. 

Archief 2020